Με το να βάφεις το σπίτι δεν λύνεις τα δομικά προβλήματα που μπορεί να έχει και αυτό ακριβώς συμβαίνει στη Δημόσια Υγεία, όπου μέχρι σήμερα, δεν έχει επιτευχθεί ο στόχος της αναβάθμισης της ποιότητας παροχής υπηρεσιών υγείας, αλλά παραμένουν ακανθώδη και άλυτα θέματα, τόνισε μιλώντας χθες, στην Ολομέλεια της Βουλής, κατά τη συζήτηση του σχεδίου νόμου «Διαρθρωτικές αλλαγές στο σύστημα υγείας και άλλες διατάξεις», ο βουλευτής Χίου και υπεύθυνος Τομέα Περιφερειακής Πολιτικής Κωστής Μουσουρούλης.Ο Βουλευτής κατά την ομιλία του, επεσήμανε...
τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο χώρος της Υγείας, ενώ εξέφρασε τις αμφιβολίες του για το κατά πόσο θα μπορέσει το εν λόγω νομοσχέδιο να τα αντιμετωπίσει, καθώς επιχειρεί αποσπασματικές και πρόχειρες παρεμβάσεις.
Τεκμηριώνοντας, την έλλειψη συγκροτημένης πολιτικής για την υγεία, αλλά και την απουσία ευαισθησίας για την ελληνική περιφέρεια, έφερε ως παράδειγμα την πρόσφατη κατάταξη του νοσοκομείου της Χίου στη ζώνη Β’, από τη ζώνη Γ’, η οποία επιχειρείται να διορθωθεί στο παρόν σχέδιο νόμου, όχι όμως άμεσα, αλλά στο μέλλον, με την έκδοση σχετικής υπουργικής απόφασης.
Αναλυτικά η ομιλία του κ. Μουσουρούλη έχει ως εξής:
"Το βασικό μου ερώτημα είναι γιατί δεν έχει επιτευχθεί μέχρι σήμερα ο στόχος της αναβάθμισης της ποιότητας παροχής υπηρεσιών υγείας. Γιατί είκοσι πέντε χρόνια μετά τη θεσμοθέτηση του ΕΣΥ παραμένει ζητούμενο. Κάτι δεν πάει καλά. Οι κατά καιρούς Υπουργοί, επιχείρησαν βελτιώσεις και προσθήκες στον αρχικό σχεδιασμό, ο οποίος απεδείχθη ότι μάλλον δεν ήταν σωστός. Εσείς, κύριε Υπουργέ, είστε ένας ακόμα Υπουργός που επιχειρεί να βελτιώσει την ποιότητα παροχής υπηρεσιών υγείας. Εύχομαι να πετύχετε. Όμως παρά τις προσπάθειες είκοσι πέντε ετών, τα ακανθώδη προβλήματα εξακολουθούν να παραμένουν άλυτα.
Θα ήθελα να σας τα αναφέρω επιγραμματικά, όπως εγώ τα κατανοώ ως πολίτης συζητώντας με τον κόσμο και διαβάζοντας την ιστορία του ΕΣΥ, και εσείς να μου πείτε όταν θα έρθει η ώρα να μιλήσετε, πώς το νομοσχέδιο αυτό τα επιλύει.
Ξεκινώ με το πρώτο πρόβλημα που είναι η αδυναμία των εκάστοτε κυβερνήσεων, για να μην πω και η υστεροβουλία ορισμένων συμβούλων που συμμετέχουν στη διαμόρφωση των νομοσχεδίων, να δημιουργήσουν απλούς και καθαρούς κανόνες λειτουργίας του ΕΣΥ. Αλλά είναι και η αδυναμία του κράτους, δηλαδή της διοίκησης αλλά και της δικαιοσύνης, να εφαρμόσουν ένα αυστηρό σύστημα ποινών. Αυτά είναι που άνοιξαν παράθυρα σε κάθε λογής επιτήδειους.
Το δεύτερο πρόβλημα είναι η σύγκρουση συμφερόντων του ιατρικού δυναμικού της χώρας. Έχουμε αντικρουόμενα συμφέροντα μεταξύ των νοσοκομειακών γιατρών και των ελεύθερων επαγγελματιών, έχουμε τις ιδιαιτερότητες των στρατιωτικών γιατρών και έχουμε και τους μερικής απασχόλησης γιατρούς του ΙΚΑ που και αυτοί έχουν τα δικά τους συμφέροντα. Η σύγκρουση συμφερόντων, κατά τη γνώμη μου, αντικατοπτρίζεται στα διοικητικά συμβούλια των ιατρικών συλλόγων. Δεν νομίζω να υπάρχει κάποιο προηγούμενο πλήρους ομοφωνίας όλων των ιατρικών συλλόγων της χώρας για οποιαδήποτε μεταρρύθμιση είχε ποτέ επιχειρηθεί. Παρά το ότι το γεγονός αυτό, κατά κάποιον τρόπο, έδωσε στις εκάστοτε κυβερνήσεις την αφορμή για να αγνοήσουν τους ιατρικούς συλλόγους, οι γιατροί οδηγήθηκαν σε πολωτικές αντιδράσεις που «φρέναραν» τις εκάστοτε μεταρρυθμίσεις. Αυτή είναι η διάγνωσή μου στο ερώτημα γιατί απέτυχαν τα διάφορα συστήματα.
Ο κ. Κρεμαστινός ενδεχομένως να θυμάται το πρόγραμμα «Ίασις», ένα πληροφοριακό σύστημα, που επιχειρήθηκε να ενταχθεί στα νοσοκομεία, αλλά απέτυχε γιατί δεν είχε τη συναίνεση των γιατρών. Άρα, λοιπόν, η συναίνεση του χρήστη ενός συστήματος είναι απαραίτητη. Το πώς θα επιτευχθεί είναι ζήτημα ευελιξίας αλλά και της πειθούς που πρέπει να αναπτύσσει ο εκάστοτε Υπουργός.
Το τρίτο πρόβλημα είναι η χαλαρή τήρηση του νόμου σε ό,τι αφορά την πλήρη και αποκλειστική απασχόληση των νοσοκομειακών γιατρών. Μαζί με τις πλασματικές εφημερίες και την παράνομη, καμιά φορά, άσκηση του επαγγέλματος του γιατρού από τους νοσοκομειακούς, εκτός ΕΣΥ, δηλαδή σε ιδιωτικά ιατρεία, οδήγησαν σε σύγκρουση τον ιατρικό κόσμο της χώρας.
Σύγκρουση επιβλαβής και για την ποιότητα της παροχής υπηρεσιών υγείας και για τις μεταρρυθμίσεις, αλλά και για τους ίδιους τους γιατρούς.
Το τέταρτο πρόβλημα είναι η ανοχή στην κατευθυνόμενη συνταγογραφία γιατρών του Ι.Κ.Α. αλλά και του ΕΣΥ, που τους επέτρεψε, πολλές ή λίγες φορές, δεν ξέρω, να συναλλάσσονται με φαρμακευτικές εταιρείες.
Το πέμπτο πρόβλημα, που επιχειρείτε και εσείς να λύσετε τώρα, είναι το θέμα των προμηθειών των νοσοκομείων. Γιατί όμως τα κατά καιρούς συστήματα που εφαρμόστηκαν οδηγήθηκαν σε αδιέξοδο; Λόγω της αδυναμίας του κράτους αλλά και των ασφαλιστικών ταμείων να εξοφλούν έγκαιρα τις υποχρεώσεις τους προς τους προμηθευτές. Έτσι οι προμηθευτές οδηγούνταν αναγκαστικά σε υπερτιμολογήσεις. Οι δε υπερτιμολογήσεις οδήγησαν τα νοσοκομεία και το κράτος σε οικονομικά αδιέξοδα ενώ, παράλληλα, δημιούργησαν και πρόβλημα, ανταγωνισμού. Οδήγησαν δηλαδή εκτός αγοράς τους μικρούς προμηθευτές που θα μπορούσαν να συνεισφέρουν στην εύρυθμη λειτουργία του συστήματος προμηθειών ενός νοσοκομείου, με καλύτερα και φθηνότερα προϊόντα. Γιατί; Γιατί οι μικροί δεν άντεχαν το κόστος δανεισμού όπως οι μεγάλοι και έτσι βγήκαν εκτός αγοράς. Οι δε υπερτιμολογήσεις ήταν η μόνη λύση κάποιων μεγάλων εταιριών για να διατηρηθούν στην αγορά.
Το έκτο πρόβλημα είναι η αλόγιστη σπατάλη στα νοσοκομεία της χώρας με τη χορήγηση των φαρμάκων. Έχει παρατηρηθεί ότι τα φαρμακεία των νοσοκομείων χορηγούν φάρμακα που οι ασθενείς πετούν μετά από δύο-τρεις μέρες. Αν υπήρχε ένα σύστημα συλλογής των αχρησιμοποίητων φαρμάκων, επαναπροώθησής τους στα φαρμακεία των νοσοκομείων και, στη συνέχεια, χρήσης τους υπό όρους, θα είχαμε εξοικονόμηση δαπανών. Το ίδιο συμβαίνει και με τα πανάκριβα αντιδραστήρια για μικροβιολογικές και βιοχημικές εξετάσεις. Και αυτό είναι ένα ζήτημα, ειδικά στα μικρά νοσοκομεία, όπου ένα αντιδραστήριο ανοίγεται για έναν ασθενή και στη συνέχεια πετιέται στα σκουπίδια.
Κύριε Υπουργέ, δεν αμφισβητώ την προώθησή σας να εξυγιάνετε το σύστημα προμηθειών. Όμως, με τη δημιουργία επιτροπών που επιμερίζουν την ευθύνη -κλασική συνταγή της Ελληνικής Δημόσιας Διοίκησης - δεν θα το πετύχετε. Η νέα ομάδα οργανισμών που θα διαχειριστούν και θα ελέγξουν το σύστημα, δεν εγγυάται κατά τη γνώμη μου αποτέλεσμα. Ο δε σχεδιασμός και λειτουργία νέων φορέων και η συνεργασία μεταξύ τους δεν πρόκειται να είναι ευχερής. Μια πρόταση θα μπορούσε να ήταν η μετατροπή των νοσοκομείων της χώρας σε αυτόνομους οργανισμούς που θα διαχειρίζονται έσοδα και δαπάνες και θα ελέγχονται με τους κανόνες και της τέχνης και της επιστήμης. Το Υπουργείο θα παρακολουθεί το σύστημα - διότι συστημικό είναι το θέμα - και θα αποδίδει τις ευθύνες εκεί που αναλογούν. Κατά τη γνώμη μου το νομοσχέδιο θα αποτύχει επειδή δεν εδράζεται σε συγκεκριμένα αποτελέσματα διαλόγου.
Επίσης, κύριε Υπουργέ, στο νομοσχέδιο δεν υπάρχει περιφερειακή διάσταση. Αντιμετωπίζετε τα νοσοκομεία της χώρας και το σύστημα υγείας με ενιαίο τρόπο. Ειδικά στην πατρίδα μου τη Χίο, έχω πάρα πολλά παραδείγματα να σας αναφέρω γι’ αυτό, από όλο το φάσμα της υγείας, από τους φαρμακοποιούς και τους γιατρούς και από όλη εν γένει τη συνεργασία του τοπικού συστήματος παροχής υπηρεσιών υγείας στο νησί. Ένα τελευταίο πρόσφατο κακό παράδειγμα είναι ότι μεταθέσατε τη Χίο στη Β΄ ζώνη από τη Γ΄ ζώνη, δημιουργώντας αναστάτωση στο σύστημα. Και ενώ έχετε την ευκαιρία με αυτό το νομοσχέδιο να λύσετε άμεσα το πρόβλημα -όπως το δημιουργήσατε με τον άλλο νόμο- εσείς το παραπέμπετε να επιλυθεί με μία υπουργική απόφαση. Δεν τα καταλαβαίνω αυτά. Ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ για τις ΔΥΠΕ και όλες αυτές οι ρυθμίσεις που θεσπίζονται αποσπασματικά από εδώ και από εκεί, δείχνουν ότι στην Κυβέρνηση δεν υπάρχει ευαισθησία για ό,τι συμβαίνει στην ελληνική περιφέρεια.
Μιλήσατε, κύριε Υπουργέ, για τις οδυνηρές επιπτώσεις της κατάστασης των δημόσιων οικονομικών στις δαπάνες των νοσοκομείων. Θυμάμαι ότι είχατε αναφερθεί σε αύξηση κατά 25% των επισκέψεων ασθενών στα νοσοκομεία εδώ και ένα χρόνο. Μα, αυτό ακριβώς είναι το αποτέλεσμα του Μνημονίου. Η σκληρή λιτότητα οδήγησε περισσότερο κόσμο στα δημόσια νοσοκομεία. Το ίδιο ακριβώς συνέβη αλλά από την ανάποδη με τον κ. Χρυσοχοΐδη, ο οποίος επαίρεται για την αύξηση των εξαγωγών, που, όμως, αποδίδεται σαφέστατα στη λιτότητα και την συνακόλουθη μείωση της εσωτερικής ζήτησης. Είναι ακριβώς τα ίδια πράγματα. Όμως ο καθένας τα διαβάζει με τον τρόπο του.
Κύριε Υπουργέ, με το να βάφεις το σπίτι δεν λύνεις τα δομικά προβλήματα που μπορεί να έχει. Και αυτό ακριβώς συμβαίνει με τη δημόσια υγεία".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου