Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας του Κ. Μουσουρούλη, από τα Πρακτικά της Βουλής, καθώς και...
απόσπασμα της ομιλίας του Εισηγητή της Νέας Δημοκρατίας, Θ Καράογλου.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΟΥΣΟΥΡΟΥΛΗΣ:
Κύριοι συνάδελφοι, ο Υπουργός Οικονομικών ανακοίνωσε για τον προσεχή Σεπτέμβριο ή Οκτώβριο ένα εθνικό φορολογικό σύστημα. Ανακοίνωσε, ταυτόχρονα, ότι αυτό το σύστημα θα διέπεται από τέσσερις βασικές αρχές. Είπε, πρώτον να είναι αναπτυξιακό, δεύτερον να είναι δίκαιο, τρίτον να έχει την ευρύτερη δυνατή πολιτική και κοινωνική συναίνεση και, τέταρτον, να συμφιλιώνει τη φορολογική νομοθεσία με την κοινή λογική.
Θα σας δώσω, κύριε Υπουργέ, ένα ηχηρό παράδειγμα κατάφωρης παραβίασης από το Υπουργείο Οικονομικών και των τεσσάρων αυτών αρχών που θα διέπουν το επικείμενο νομοσχέδιο.
Πρόκειται για τον Κάμπο της Χίου. Ο Κάμπος της Χίου είναι μια περιοχή, η οποία λόγω του εύφορου εδάφους και του ιδιαίτερου μικροκλίματος τράβηξετους Γενουάτες από το 13ο αιώνα να δημιουργήσουν εκεί κτήματα και να καλλιεργήσουν σ’ αυτά εσπεριδοειδή, το γνωστό πορτοκάλι Χίου και το μανταρίνι - που αναμένεται σε λίγο να πάρει και την προστασία από την Ευρωπαϊκή Ένωση ως προϊόν προστατευόμενης γεωγραφικής ένδειξης.
Το 1346, λοιπόν, εγκαταστάθηκαν οι πρώτοι, έφτιαξαν διακόσια περίπου κτήματα με αρχοντικά περίτεχνα, με αρχιτεκτονικά στοιχεία σπάνια, με αυλόγυρους, αυλόπορτες, με μαγγανοπήγαδα, στέρνες. Όλα αυτά δημιούργησαν πλούτο στην περιοχή. Η περιοχή καταστράφηκε το 1822, με τη σφαγή της Χίου και ξανά το 1881 με το σεισμό. Παρ’ όλα αυτά, διατήρησε ακριβώς αυτή τη φυσιογνωμία, μια μοναδική φυσιογνωμία που συνδυάζει τη γεωργική δραστηριότητα, με την οικιστική. Αυτά δεν τα λέω εγώ, αλλά τα έχει αποδειχθεί η πολιτεία και θα σας δώσω συγκεκριμένα παραδείγματα ή μάλλον ες αποδείξεις.
Πρώτη απόδειξη. Το 1990 ο Κάμπος χαρακτηρίζεται από το Υπουργείο Πολιτισμού ως «ιστορικός τόπος», γιατί αποτελεί μοναδικό οικιστικό γεωργικό σύνολο στον ελλαδικό χώρο, όπου συνυπάρχουν αρμονικά η κατοικία, με τις γεωργικές λειτουργίες.
Το 1992, το τότε ΥΠΕΧΩΔΕ εκδίδει ένα πολεοδομικό διάταγμα, με το οποίο θεσπίζει τους όρους δόμησης, χαρακτηρίζοντας την περιοχή –προσοχή, κύριε Υπουργέ- ως «παραδοσιακό οικισμό» –το Υπουργείο Πολιτισμού ως «ιστορικό τόπο». Το ΥΠΕΧΩΔΕ θεσπίζει αρτιότητα στα 8 στρέμματα, πρόσοψη σε κοινόχρηστο χώρο 25 μέτρα, μέγιστη δόμηση 400 μέτρα, ανεξάρτητα από το εμβαδόν της ιδιοκτησίας και τοποθέτηση υφιστάμενων μελλοντικών κτηρίων με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην παρακωλύεται η γεωργική δραστηριότητα. Βέβαια, αυτό το προεδρικό διάταγμα -το οποίο επίσης θα καταθέσω- έχει μια σειρά από πολύ αυστηρές προδιαγραφές.
Έχουμε, λοιπόν, έναν τόπο, όπου η κύρια χρήση γης είναι γεωργική και η αδόμητη γη υπερτερεί της δομημένης, ακριβώς για να διαφυλαχθεί και η ιστορικότητα, αλλά και ο παραδοσιακός χαρακτήρας. Πρόκειται, λοιπόν, για ένα μοναδικό μέρος στην Ελλάδα.
Όλα αυτά που λέω, προσφάτως τα επιβεβαίωσαν δύο Υπουργεία.
Το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, στις 31 Μαΐου 2011, λέει ότι ο οικισμός αυτός εγκλωβίζει εντός των ορίων του, γη ιδιαίτερης γεωργικής, όσο και αισθητικής, σημασίας. Εξ όσων γνωρίζουμε –και κρατήστε αυτό, κύριε Υπουργέ- δεν υπάρχει αντίστοιχη περίπτωση στην επικράτεια. Λέει, επίσης, ότι ο χαρακτηρισμός των γαιών αυτών, ως αποκλειστικά γεωργικών, έρχεται σε αντίθεση με τυχόν άλλο χαρακτηρισμό αποκλειστικά για φορολογικούς λόγους. Στη συνέχεια θα το καταθέσω και αυτό.
Το Μάρτιο του 2011, έρχεται το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής και λέει τα εξής: «Στο σύνολο τα κτήματα του Κάμπου Χίου συγκροτούν ένα συγκεκριμένο ενιαίο μοναδικό οικιστικό και παράλληλα γεωργικό σύνολο, αυτό που σήμερα είναι ο παραδοσιακός οικισμός, του οποίου η προστασία υλοποιήθηκε στα πλαίσια της συνταγματικής επιταγής». Επίσης, το Υπουργείο λέει τα εξής: «Ο γεωργικός χαρακτήρας του παραδοσιακού οικισμού αποτελεί συστατικό και αναπόσπαστο στοιχείο της φυσιογνωμίας του» και υπογραμμίζει την προσπάθεια της πολιτείας να διατηρηθεί όλο αυτό.
Και τα λέω όλα αυτά, κύριε Υπουργέ, γιατί όλα τα συναρμόδια Υπουργεία, όπως είναι το Αγροτικής Ανάπτυξης, το Υπουργείο Περιβάλλοντος και η κοινή λογική συνηγορούν ότι αυτό το πράγμα είναι μοναδικό, εκτός από ένα, εκτός από το Υπουργείο Οικονομικών, το οποίο δεν αντιλαμβάνεται τίποτα από όλα αυτά και στις 21 Ιανουαρίου 2011, λέει ότι κατανοεί το πρόβλημα που υπάρχει στην περιοχή -και αυτό είναι να φορολογείται η γεωργική γη, ως οικιστική- αλλά αν την απαλλάξει –θα καταθέσω και το έγγραφο του Υπουργείου Οικονομικών- θα αλλοιώσει το χαρακτήρα της φορολογίας.
Ακούστε, κύριοι συνάδελφοι, επιχείρημα! Δεν απαλλάσσω μια περιοχή από μια άδικη φορολογία, γιατί κινδυνεύει να αλλοιωθεί ο χαρακτήρας του φορολογικού συστήματος. Είναι ακατανόητο για εμένα.
Προχωρώ. Όλα αυτά είναι γνωστά - εκτός από τη συνάδελφό μου κυρία Τσουρή-, και σε ογδόντα εννέα συναδέλφους από όλα τα κόμματα της Βουλής που μαζί με μένα συνυπέγραψαν μια τροπολογία. Όταν λέω όλα τα κόμματα της Βουλής, έχω την υπογραφή, -έχοντας προηγουμένως ενημερώσει -, εξήντα πέντε συναδέλφων της Νέας Δημοκρατίας, εννέα συναδέλφων του ΠΑΣΟΚ, εννέα συναδέλφων του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού, πέντε ανεξάρτητων Βουλευτών, του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας και του ΣΥΡΙΖΑ. Ενενήντα συνάδελφοι συνυπογράφουν ότι αυτές οι αρχές που σας είπα προηγουμένως, που εσείς, το Υπουργείο Οικονομικών έχετε θέσει, δηλαδή η ανάπτυξη, η Δικαιοσύνη, η κοινή λογική, εξυπηρετούνται ακριβώς από αυτή τη διάταξη.
Προσοχή τώρα. Γνωρίζει η υπηρεσία του Υπουργείου Οικονομίας το θέμα; Στις 23 Φεβρουαρίου του 2010 στέλνω επιστολή και στον κ. Παπακωνσταντίνου. Αμέσως μετά ακολουθεί η σύσκεψη με τον Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου κ. Πλασκοβίτη, εμού και της συναδέλφου μου κα Τσουρή. Ενημερώνουμε αναλυτικά. Αμέσως μετά, τον Μάιο του 2010καταθέτω Ερώτηση.
Το 2011, στο φορολογικό νομοσχέδιο και αφού ενημερώνω με νέα επιστολή μου τον κ. Παπακωνσταντίνου, την οποία επίσης θα καταθέσω, συντάσσουμε τροπολογία που υπογράφουν πάλι έξι κόμματα, πενήντα τέσσερις Βουλευτές και παράλληλα συζητείται το θέμα στη Βουλή. Ο κ. Κουσελάς αναγνωρίζει δημοσίως το ζήτημα, λέει όμως ακριβώς αυτό το επιχείρημα, «δεν μπορώ να αλλοιώσω τη φορολογική ιδέα, αντιμετώπιση του ζητήματος». Για μένα είναι ακατανόητο.
Τροποποιώ, κάνω νομοτεχνική βελτίωση. Του τη δίνω εκείνη τη στιγμή, ερχόμενος λίγο πιο κοντά στο πνεύμα της υπηρεσίας, δεν γίνεται αποδεκτή. Έρχεται ο κ. Κουσελάς στη Χίο, τον Μάιο του 2011 και δεσμεύεται εκ νέου προφορικά να δώσει λύση. Πουθενά αυτό! Στις 7 Ιουλίου συναντήθηκα με τον κ. Οικονόμου στο γραφείο του. Του τα εξήγησα. Και εκεί πάλι υπήρχε κατανόηση.
Οδηγήθηκα στη σύνταξη αυτής της τροπολογίας, την οποία συνυπέγραψαν, όπως προείπα, ογδόντα εννέα συνάδελφοι από όλα τα κόμματα και ζητώ το αυτονόητο.
Κατ’ αρχήν να μου πείτε τι σκοπεύετε να κάνετε με αυτό το θέμα. Απέδειξα, με έγγραφα ότι πρόκειται για μια μοναδική περίπτωση. Το επιχείρημα της υπηρεσίας δεν το δέχομαι, όπως ο κ. Βενιζέλος δεν δέχθηκε το επιχείρημα της υπηρεσίας, προκειμένου να κάνει μια ρύθμιση, την οποία συζητήσαμε πολύ σήμερα σε αυτήν την Αίθουσα σχετικά με τις τράπεζες. Να μην δεχθεί και αυτό το επιχείρημα της υπηρεσίας, το οποίο είναι απαράδεκτο.
Επίσης, δεν δέχομαι ότι η υπηρεσία θέλει σκέψη για το εάν θα προωθήσει το θέμα προς επίλυση στο επόμενο φορολογικό νομοσχέδιο. Είχε το χρόνο. Έχω καταθέσει όλα τα έγγραφα εδώ και δεκαοκτώ μήνες, έχει ενημερωθεί ο Υπουργός, η υπηρεσία, οι Γενικοί Γραμματείς, η Βουλή, οι πάντες.
Επίσης, δεν δέχομαι να απορριφθεί αυτή η πρότασή μου για μικροκομματικούς λόγους. Αρχίζω και υποπτεύομαι και αυτό. Χρειάζεται να δοθεί λύση εδώ και τώρα. Για εμένα, κύριε Υπουργέ, είναι ένα ελάχιστο καθήκον απέναντι στην ιστορία και τη φυσιογνωμία αυτού του τόπου.
Κλείνω επαναλαμβάνοντας τις τέσσερις αρχές, που έθεσε ο ίδιος ο κ. Βενιζέλος, να είναι αναπτυξιακό -και είναι γιατί διατηρούμε την φυσιογνωμία, η οποία ελκύει τον τουρισμό- να είναι δίκαιο -και είναι-, να συμφιλιώνει τη φορολογική νομοθεσία με την κοινή λογική και βέβαια, κύριε Υπουργέ, να έχει ευρεία κοινωνική και πολιτική αποδοχή. Έχει σαφώς κοινωνική και ευρύτερη πολιτική αποδοχή. . Το ένα τρίτο των συναδέλφων αποδέχθηκε αυτό το αίτημα.
Παρακαλώ, λοιπόν, ή εσείς ή ο Υπουργός όταν θα έρθει να δώσει μια σαφή απάντηση σε αυτό που νομίζω ότι είναι το απαύγασμα αυτών των τεσσάρων αρχών που θέσατε εσείς.
Ευχαριστώ.
(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Κωνσταντίνος Μουσουρούλης καταθέτει για τα Πρακτικά τα προαναφερθέντα έγγραφα, τα οποία βρίσκονται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΑΡΑΟΓΛΟΥ (Εισηγητής ΝΔ):
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μπαίνω κατευθείαν στις τροπολογίες, γιατί είχα τη δυνατότητα όταν μιλούσα στην πρωτομιλία μου να αναφερθώ αναλυτικά στα άρθρα, επισημαίνοντας κατ’ αρχήν ότι υπάρχει μια τροπολογία-προσθήκη που κατατέθηκε από ενενήντα συναδέλφους και αφορά το ζήτημα της φορολόγησης του Κάμπου της Χίου. Ούτε έχω πάει ποτέ στη Χίο ούτε ξέρω το περιστατικό. Όμως, ακούγοντας το συνάδελφο εδώ και από τη στιγμή που βλέπω ότι ενενήντα συνάδελφοι σε μια μέρα υπογράφουν κάτι τέτοιο, σημαίνει ότι κάποιο δίκιο πρέπει να υπάρχει. Σας παρακαλώ, λοιπόν, να το δείτε. Ας ξεπεράσουμε τις αγκυλώσεις της υπηρεσίας, γιατί πρόκειται για ένα πάρα πολύ σημαντικό ζήτημα για τη συγκεκριμένη περιοχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου