Ένα θέμα που έγραψε μέσα στο μήνα Ιούλιο στο περιοδικό "Γαστρονόμος", το οποίο επίσης κυκλοφορεί ως ένθετο στην Καθημερινή και στο οποίο ανέφερε ότι δεν έχει αναβιώσει το αρχαίο κρασί της Χίου, (Αριούσιος οίνος), ήταν η αφορμή για να γράψει η Μερόπη Παπαδοπούλου, το παρακάτω άρθρο, ύμνος στο Χιώτικο κρασί, τον Αριούσιο οίνο, στον οποίο έχουμε αναφερθεί πόλλες φορές σε παλαιότερες αναρτήσεις μας.
Διαβάστε συγκεκριμένα τι ανέφερε η δημοφιλής στήλη για το κρασί που φτιάχνεται στους αμπελώνες που βρίσκονται στον Εγρηγόρο στη Βόρειοδυτική Χίο:
"Η Χίος, όπως οι γειτόνισσες της Λήμνος και Σάμος, ήταν οινοπαραγωγός τα αρχαία χρόνια. Μόνο που εδώ η Τουρκοκρατία κατέστρεψε τους αμπελώνες και όταν το νησί ξαναέγινε ελληνικό η παλαιά δόξα δεν αποκαταστάθηκε..." Αυτά σημείωνα στο τεύχος Ιουλίου του "Γαστρονόμου". Η διάψευση ήρθε συνοδευόμενη από 4 μπουκάλια κρασί και μια ευγενική επιστολή που εξηγούσε ότι εδώ και μερικά χρόνια το νησί έχει πάλι αμπελώνες και οινική παραγωγή. Κι αυτό γιατί μια ομάδα ανθρώπων, θέλοντας να σταματήσεουν την ερήμωση του τόπου τους, αποφάσισαν να επενδύσουν στο όραμα της αναβίωσης του "Αριούσιου οίνου", που κάποτε ήταν το πιο γνωστό κρασί της Χίου. "Νέκταρ των θεών" το αποκάλεσαν οι ποιητές, "ομηρικό κρασί"τον ονόμασαν οι περιηγητές που επισκέφτηκαν τη Χίο στη νεότερη εποχή.
Έτσι λοιπόν, δοκίμασα τους Αριούσιους οίνους και ομολογώ ότι εντυπωσιάστηκα. "Χιώτικο κρασερό" και "Αγιαννίτης" είναι οι δύο ποικιλίες που συμμετέχουν στο χαρμάνι του ερυθρού οίνου "Αριούσιος Αυστηρός". Είναι ένα κρασί τόσο ισορροπημένο και αρωματικό, που με ξάφνιασε.
Ο πρόεδρος της Αριούσιος Δημήτρης Κεφάλας |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου