Νέες αφίξεις... ενημερωμένων προσφύγων και μεταναστών - ''Δεν έχουμε καμία άλλη επιλογή''!

Αριθμό από τα παλιά θυμίζουν οι 569 αφίξεις μεταναστών και προσφύγων, χθες Τρίτη και μέχρι σήμερα το πρωί στη Λέσβο...

ανεβάζοντας σε πάνω από 2000 τον αριθμό των όσων κρατούνται υπό περιορισμό στο hot spot της Μόριας και περιμένοντας την ενεργοποίηση των όσων προβλέπει η συμφωνία Ευρωπαϊκής Ένωσης και Τουρκίας, ώστε να υποβάλλουν αίτηση ασύλου ή να επαναπροωθηθούν στην Τουρκία.

Συνολικά στα νησιά του βορείου Αιγαίου και μέχρι σήμερα τα χαράματα αποβιβάσθηκαν...
729 άτομα. Στη Λέσβο χθες 569 άτομα, στη Χίο 83 και στη Σάμο 77.

Εναπομείναντες με το παλιό καθεστώς καταγραφής, οι οποίοι σταδιακά αναχωρούν για την υπόλοιπη Ελλάδα ή απελαύνονται εφόσον είναι βορειοαφρικανοί ή Πακιστανοί είναι 648 στη Μυτιλήνη, 29 στη Χίο και 212 στη Σάμο.

Υπό περιορισμό στα hot spots των τριών νησιών μιας και μπήκαν στην Ελλάδα μετά την 20 Μαρτίου, παραμένουν: Στο hot spot της Μόριας στη Λέσβο 2260, στη Χίο 1449 και στη Σάμο 218.

Εν τω μεταξύ περισσότεροι από 200 νέοι μετανάστες και πρόσφυγες έχουν αποβιβασθεί από το πρωί στη Λέσβο. Οι περισσότεροι από αυτούς περισυνελέχθησαν μέσα τα ελληνικά χορικά ύδατα από σκάφη του Λιμενικού σώματος και της Frontex αφού διαπιστώθηκε ότι βρισκόταν σε δυσχερή θέση.

Διαπιστώθηκε δηλαδή ότι είτε είχε σβήσει η εξωλέμβιος μηχανή τους είτε είχαν τελειώσει τα καύσιμα.
Οι περισσότεροι από αυτούς, όπως και ο περισσότεροι από όσους αποβιβάσθηκαν χθες, είναι Πακιστανοί και σχεδόν όλοι είναι σε κατάσταση εξαθλίωσης. Μαρτυρίες αναφέρουν ότι έχουν επιχειρήσει τρεις, τέσσερις ή και πέντε φορές να περάσουν στην Ελλάδα.

Πολλοί δε έχουν εμποδιστεί από σκάφη του ΝΑΤΟ, αναφέρουν την τουρκική φρεγάτα «Μπαρμπαρός» από την οποία μεταφέρθηκαν πίσω στην Τουρκία όπου όμως και πάλι αφέθηκαν ελέυθεροι, προκειμένου να επιστρέψουν στους διακινητές που πλέον τους περνάν έναντι 200 το πολύ 300 δολαρίων.

Στο σύνολό τους δε αγνοούν τις νέες συνθήκες που επικρατούν μετά τη συμφωνία Ευρωπαϊκής Ένωσης και Τουρκίας και όπως λένε «θα επιχειρούν όσο ζουν, αφού δεν έχουν άλλη ελπίδα ζωής από αυτή που μπορούν να ζήσουν στην Ευρώπη».