Ο Βενετός αρχιστράτηγος Μοροζίνι, ως σύμμαχος των Αθηναίων, κατά των Οθωμανών ανατίναχε τον Παρθενώνα
Το 1684 η Βενετία κήρυξε τον πόλεμο κατά του σουλτάνου. Κι' επειδή δε διέθετε στρατιωτικές δυνάμεις, για να αντιμετωπίσει τις ανάγκες της εκστρατείας στρατολόγησε μισθοφόρους από τον Βορρά.
Στέλνει λοιπόν η Βενετία στην Πελοπόννησο τον αρχιστράτηγο Μοροζίνι με στρατό 10.000 άνδρες να την κυριέψει. Οι Βενετοί παζάρεψαν με τούς ηγεμόνες και μίσθωσαν ολόκληρα συντάγματα, με τα επιτελεία και τούς αξιωματικούς τους.
Επί κεφαλής του εκστρατευτικού σώματος θα τοποθετηθεί...
ο Σουηδός στρατάρχης Otto Konigsmark. Αυτός ό Σκανδιναβός μισθοφόρος, ο απόγονος των Βαράγγων του Βυζαντίου, θα διευθύνει την πολιορκία της Ακροπόλεως του 1687 που θα οδηγήσει στην καταστροφή του Παρθενώνος.
Η Πελοπόννησος κυριεύεται εύκολα από τον Μοροζίνι, γιατί το βοήθησαν και οι Έλληνες κάτοικοί της. Ο Μοροζίνι σταθμεύει με το στρατό του στην Κόρινθο και σκέφτεται, αν πρέπει να προχωρήσει στην Αττική. Στα 1686 οι Αθηναίοι στέλνουν στην Κόρινθο κρυφά επιτροπή και προσκαλούν το Μοροζίνι να πάει να καταλάβει την Αθήνα. Τον βεβαιώνουν ότι θα τον συνδράμουν με τρόφιμα και με πολεμιστές.
Ο Παρθενών, κορυφαία στιγμή της αρχαίας ελληνικής καλλιτεχνικής δημιουργίας, είχε μείνει ακέραιος επί 2125 χρόνια (438 π.Χ. ως 1687). Και μάλιστα στην αρχική αρχιτεκτονική του κατάσταση. Περί τα μέσα του Ε' η ΣΤ' αιώνα μετατρέπεται σε χριστιανικό ναό και αφιερώνεται, αρχικά στην Αγία Σοφία και αργότερα στην Παναγία.
Οι διαρρυθμίσεις και οι αλλαγές περιορίζονται μόνο στο εσωτερικό. Η είσοδος μεταφέρεται από την ανατολική πλευρά στη δυτική και η οροφή γίνεται θολωτή. Αλλά η αρχική μορφή του ναού παραμένει αμετάβλητη.
Στις αρχές του ΙΓ' αιώνα μετατρέπεται σε καθολική εκκλησία και το 1458 σε τουρκικό τέμενος. Και στις δυο περιπτώσεις οι μεταβολές ήταν εσωτερικές. Χτίστηκε μόνο ένας μιναρές στη δυτική πλευρά του ναού.
Έτσι ο Παρθενών είχε μείνει ως εκείνη την «μαύρη Παρασκευή» του 1687, όπως τον είδαν και το σχεδίασαν οι ταξιδιώτες κατά τους αιώνες της τουρκοκρατίας.
Ό στόλος της Βενετίας μεταφέρει το στρατό του Μοροζίνι κάνοντας το γύρο της Πελοποννήσου και αγκυροβολεί στο Καλαμάκι του Ισθμού.Οι Τούρκοι αγγαρεύουν τους Έλληνες της Αθήνας και επισκευάζουν βιαστικά τα τείχη της Ακρόπολης. Γκρεμίζουν το ναό της Απτέρου Νίκης και με τις πέτρες του χτίζουν πυροβολείο στο ίδιο μέρος.
Τη νύχτα τής 21ης Σεπτεμβρίου ό κόμης Καίνιξμαρκ, υπαρχηγός της βενετικής άρμάδας, αποβιβάζει δέκα χιλιάδες άνδρες στον Πειραιά. Οι Τούρκοι είδαν από την Ακρόπολη το βενετικό στόλο στον Πειραιά να αποβιβάζει στρατό και πολεμοφόδια και τους έπιασε φόβος και τρόμος.
Την ίδια νύχτα τα βενετικά στρατεύματα φθάνουν μπροστά στην Ακρόπολη, στήνουν τα κανόνια και αρχίζουν την πολιορκία. Οι βομβαρδισμοί δεν απέδωσαν αποτελέσματα και ο αρχιστράτηγος ανησυχεί επειδή αναμένονταν τουρκικές ενισχύσεις.
Τότε έφθασε στο στρατηγείο του Καίνιξμαρκ η πληροφορία ότι στον Παρθενώνα, ενισχυμένο εσωτερικά, οι Τούρκοι είχαν εναποθηκεύσει μεγάλες ποσότητες πυρομαχικών. Από κείνη τη στιγμή όλα τα κανόνια κατευθύνουν τις βολές τους εναντίον του ναού.
Στις 22 Σεπτεμβρίου 1687, το πρωί, οι Τούρκοι είδαν από την Ακρόπολη το βενετικό στόλο και τους έπιασε φόβος και τρόμος. Τρέχουν με τα γυναικόπαιδα τους με κλάματα στην Ακρόπολη φορτωμένοι με ρούχα και τρόφιμα. Είναι 2.500 ψυχές.
Στις 23 Σεπτεμβρίου 1687, ο στρατός του Μοροζίνι ξεκινά από τον Πειραιά με κανόνια για την Αθήνα. Αλίμονο, όμως! Ο μικρός αυτός στρατός της Βενετίας, ο οποίος διαφήμιζε ότι πολεμά για να ελευθερώσει τους χριστιανούς από τους βαρβάρους, έγινε φοβερός, όπως ο μεγάλος στρατός του Ξέρξη.
Ο μεγάλος στρατός του Ξέρξη έκαψε τον εκατόμπεδο του Παρθενώνα.
Ο μικρός στρατός του Μοροζίνι ανατίναξε τον Παρθενώνα.
Ο μικρός στρατός του Μοροζίνι υπερτέρησε το μεγάλο στρατό του Ξέρξη σε βαρβαρότητα!
Την νύχτα ό Καίνιξμαρκ, ως αρχηγός της πολιορκίας, τοποθετεί στο μεταξύ των λόφων Φιλοπάππου - Πνύκας:
-15 κανόνια στη σημερινή εκκλησούλα του Αι-Δημήτρη του Λουμπαρδιάρη.
-9 κανόνια λίγο πιό πέρα στην Πνύκα.
-3 μεγάλους όλμους τοποθετεί κάτω από τον Άρειο Πάγο κοντά στο σημερινό Αι-Διονύση, και
-2 άλλους μεγάλους όλμους κατά το τέρμα της σημερινής, οδού Βουλής και Κυδαθηναίων, όπου περίπου ή σημερινή εκκλησία Σωτήρα του Λυκοδήμου.
Οι Τούρκοι είχαν 10 κανόνια επάνω στους τοίχους του Ωδείου Ηρώδου του Αττικού και τοποθετούσαν, αλλά στο ναό Απτέρου Νίκης (πού τον είχαν οχυρό) και άλλα στα Προπύλαια.
Η μπαρούτη και οι αποθήκες των τροφίμων (λάδι, κρασί, στάρι) ήταν κυρίως στον Παρθενώνα και λίγη μπαρούτη στα Προπύλαια, γιατί οι βόμβες δεν μπορούσαν να τρυπήσουν τους τοίχους τους.
Όλη αυτή τη νύχτα (23 Σεπτεμβρίου 1687) οι Τούρκοι κτυπούν με τα 10 κανόνια (του Ωδείου) τους Ενετούς στον "Αι - Δημήτρη Λουμπαρδιάρη για να τους εμποδίσουν να στήσουν το κανόνια τους και σκότωσαν 15 στρατιώτες και ένα ταγματάρχη.
Στις 24 Σεπτεμβρίου 1687 τα κανόνια των Ενετών αρχίζουν να κτυπούν την Ακρόπολη με ομοβροντίες. Ό αξιωματικός που διευθύνει τις πυροβολαρχίες δεν ξέρει να κανονίσει τη γέμιση των κανονιών και άλλες βόμβες χτυπούσαν χαμηλά στις σκάλες των Προπυλαίων και άλλες ξεπερνούσαν την Ακρόπολη και έπεφταν στα σπίτια της Πλάκας γύρω στο σημερινό Φανάρι του Διογένη.
Άλλοι στρατιώτες και μηχανικοί έφτασαν τη νύχτα στη βορινή, πλευρά της Ακρόπολης στη σπηλιά Ά-γραύλου και άρχισαν να κάνουν υπόνομο στο βράχο της Ακρόπολης για να την ανατινάξουν! Οι Τούρκοι τους κατάλαβαν και σκότωσαν τον διευθυντή μηχανικό τους και πολλούς στρατιώτες. Και η εργασία σταμάτησε ! Οι Ενετοί κανονιοβολούν αδιάκοπα την Ακρόπολη χωρίς να την πετυχαίνουν!
Στις 25 Σεπτεμβρίου 1687, κανόνισαν τη βολή τους. Χτυπούν τα Προπύλαια να τα χαλάσουν. Μία βόμβα μπήκε στα Προπύλαια σε διαμέρισμα που ήταν μικρή αποθήκη με μπαρούτη. Ή μπαρούτη πήρε φωτιά και ιδού το πρώτο θύμα: Τεράστιες φλόγες φωτιάς φωτίζουν τον ουρανό και ένα τμήμα των Προπυλαίων γκρεμίζεται. Και ενώ οι τεράστιες φλόγες φωτίζουν την Ακρόπολη και τους γύρω λόφους, οι Ιταλοί στρατιώτες του Μοροζίνι και οι Γερμανοί μισθοφόροι του, τρελοί από χαρά φωνάζουν: "Βίβα λα νόστρα ρεμ-πούμπλικα = Ζήτω ή δημοκρατία μας!". - Νίκη! Ζήτω ο μέγας κόμης Καίνιξμαρκ!".
Και την Παρασκευή, 26 Σεπτεμβρίου 1687, όλες οι πυροβολαρχίες με συγκεντρωτικό πυρ εξακολουθούν να χτυπούν τα Προπύλαια για να τα ρίξουν, για να μπουν από εκεί οι Ενετοί στην Ακρόπολη. Το απόγευμα όμως, η διαταγή αλλάζει και δίνεται νέα με το παράγγελμα: Όλα τα κανόνια "χτυπάτε τον Παρθενώνα!".
Γιατί η μεταβολή αυτή;
Γιατί πιθανόν κάποιος Έλληνας όμηρος ή Τούρκος στρατιώτης κατέβηκε από την Ακρόπολη κρυφά και πήγε στους Ενετούς και τους είπε ότι ο Παρθενώνας είναι ή γενική αποθήκη της μπαρούτης και των τροφών των Τούρκων.
Ο βομβαρδισμός συνεχίζεται ως το βράδυ: Όλα τα κανόνια και οι όλμοι χτυπούν από τέσσερα μέρη τον Παρθενώνα!
Ένας υπολοχαγός πέτυχε να στείλει ένα βλήμα στην οροφή του αρχαίου ναού (C. Waldstcin : Views of Athens in the year 1687).
Η μπάλα του κανονιού διαπερνώντας την αδύνατη στέγη έφθασε στον τσεμπιχανέ των Τούρκων και τον ανατίναξε.
Οι θεοί του Ολύμπου γίνονταν κομμάτια και έπεφταν με πάταγο από τους αιθέριους θρόνους τους. Ό ναός της Παλλάδας σωριαζόταν κάτω και τα συντρίμματά του έφτασαν μέχρι των στρατοπέδων των Ενετών!
Το θέαμα των φλογών, οι κρότοι των τινασσομένων Ιερών μαρμάρων του Παρθενώνα, οι αλαλαγμοί 2.500 γυναικόπαιδων της Ακρόπολης, ή κόλαση αυτή που παρουσιαζόταν στα μάτια των στρατιωτών του Μοροζίνι γέννησε τόσον ενθουσιασμό μεταξύ τους ώστε να αγκαλιάζονται και να φιλιόνται για το ανέλπιδο κατόρθωμα τους και να φωνάζουν: "Ζήτω ή δημοκρατία μας! Ζήτω 6 Καίναξμαρκ!".·
Δύο χιλιάδες εκατό τριάντα εφτά χρόνια στέκει εκεί επάνω έτσι ο Παρθενώνας, η θεία αυτή δόξα της ανθρώπινης μεγαλοφυΐας. Κατά το διάστημα αυτό είδε βάρβαρους επιδρομείς Ασίας και Ευρώπης να ρυπαίνουν τους βωμούς του, να τον χτυπούν με μανία, αλλά να μη μπορούν να τον καταστρέψουν!
Ελάχιστοι από τούς πολιορκητές είχαν την αίσθηση της καλλιτεχνικής αξίας του γκρεμισμένου μνημείου. Ανάμεσά τους ξεχώριζε η Αννα Ακεργελμ, κυρία των τιμών της συζύγου του Καίνιξμαρκ. Σε μια απλοϊκή αλλά συγκινητική επιστολή της έγραφε πώς «ό κόσμος δεν θα μπορέσει να ξαναχτίσει τέτοιο αριστούργημα» (Diary and letters of Anna Akerhjel). Τα κλασσικά μνημεία τής Ακροπόλεως ήταν θύματα της νέας μορφής πολέμου πού επέβαλε τη δημιουργία αποθηκών πυρομαχικών μέσα στους ίδιους τούς αρχαίους ναούς. Η μπαρούτη και το πυροβολικό θα κρίνουν την τύχη των καλλιτεχνικών θησαυρών.
Χιλιάδες Ευρωπαίοι είχαν επισκεφθεί την Αθήνα κατά τον ΙΣΤ' καί ΙΖ' αιώνα Κι ανάμεσά τους σοφοί, διπλωμάτες, καλλιτέχνες, άνθρωποι του πνεύματος. Όλοι είδαν τον Παρθενώνα και τα μνημεία της Ακροπόλεως ακέραια να αστράφτουν στον ήλιο. Και όμως, κανείς δεν σκέφθηκε να πάρει μολύβι, να τα σχεδιάσει υπεύθυνα καί ν' αποτυπώσει με άκρίβεια τις αρχαιότητες όπως βρίσκονταν πριν από την καταστροφή τους.
Οι Αθηναίοι του 1687 είχαν συνείδηση του μεγέθους τής καταστροφής και καυτηρίασαν τη βαρβαρότητα των πολιορκητών. Γράφει ό Laborde :
«Οι απόγονοι των Αθηναίων του Περικλέους δε μιλούσαν βέβαια τη γλώσσα του Δημοσθένους και είχαν λησμονήσει ολότελα την καλλιέργεια των τεχνών και των γραμμάτων. Είχαν όμως διατηρήσει το ευγενικό κλίμα τής ράτσας κι' ακόμα την ίδια ευφυΐα και το σεβασμό για ότι ενθουσίαζε τούς προγόνους τους».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου