Για ένα νέο είδος πράσινου τουρισμού

Ένα ήπιο μοντέλο θα πρέπει να είναι η νέα κατεύθυνση για την πολιτική του τουρισμού στην Ελλάδα. Ενός κλάδου/πυλώνα της εγχώριας οικονομίας που όμως θα πρέπει να ξεφύγει από την λογική της «αρπαχτής» και της εποχιακής του ύπαρξης για τρείς με τέσσερεις μήνες μόνο τον χρόνο.

Θεωρώντας πως το μοντέλο του μαζικού τουρισμού, που φέρνει επισκέπτες τρεις με τέσσερεις μήνες μόνο τον χρόνο, αδιαφορώντας για το περιβάλλον, ενώ...
συγκεντρώνεται όλο και περισσότερο σε γιγαντιαίες ξενοδοχειακές μονάδες «all inclusive» με ελάχιστη έως καθόλου επαφή με την τοπική οικονομία, σε συνθήκες παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης, αρχίζει και δείχνει πια τα όριά του, θα πρέπει να ανοίξει στα σοβαρά η συζήτηση για το πέρασμα σ΄ένα διαφορετικής φιλοσοφίας μοντέλο.

Σ΄ένα μοντέλο «πράσινης» ανάπτυξης με σεβασμό των φυσικών πόρων και πλήρη διαφύλαξη του φυσικού τοπίου και της πολιτιστικής και αρχιτεκτονικής κληρονομίας, που αποτελούν το ζωτικότερο «κεφάλαιο» και για τον τουρισμό.
Με επισκέπτες, κατά το δυνατόν, όλο το χρόνο σε όλη τη χώρα.
Σε άμεση και στενή διασύνδεση με την υπόλοιπη τοπική οικονομία κάθε περιοχής.
Με την ευρύτερη δυνατή δημιουργία θέσεων εργασίας και με αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας για όλους.

Το να ακολουθηθεί κι εδώ η πεπατημένη, πνίγοντας στο τσιμέντο τα ελκυστικότερα τοπία, καταργώντας στην πράξη το σημαντικότερο πλεονέκτημα ενός προορισμού, δηλαδή την ομορφιά του, την ώρα που παραδείγματος χάριν, στην Ισπανία υπάρχουν απούλητες 200.000 από αυτές τις τουριστικές κατοικίες, που αποτέλεσαν και την αρχή για να βυθιστεί στην κρίση η ισπανική οικονομία, είναι το λιγότερο λάθος.

Τουριστικές επενδύσεις λοιπόν, του «21ου αιώνα» κι όχι τέτοιες που μεγαλώνουν την καταστροφή αντί να συνεισφέρουν στη λύση.
Υδροβόρα γήπεδα γκολφ σε άνυδρες περιοχές, η τεράστια συγκροτήματα που με την σημερινή οικονομική κατάσταση της χώρας, αποκλείεται να γεμίσουν, αποτελούν χαρακτηριστικό δείγμα γραφής για το είδος επενδύσεων που θα πρέπει πια να αλλάξουν.

Είναι η κρίση λοιπόν ευκαιρία για διασύνδεση του τουρισμού με την υπόλοιπη τοπική οικονομία και στροφή σε ήπιες μορφές τουρισμού που φέρνουν επισκέπτες όλο το χρόνο;
Όλες οι τουριστικές περιοχές θα μπορούσαν να επενδύσουν σε ποιοτικά προϊόντα και σε σύγχρονη βιολογική γεωργία. Η διατήρηση και προβολή των φυσικών περιοχών και των υγροτόπων, η προώθηση πραγματικού αγροτουρισμού, η δημιουργία ποδηλατικών διαδρομών ως προέκταση ευρωπαϊκών δικτύων όπως το EUROVELO, η αναβίωση των παλιών μονοπατιών και των πεζοπορικών διαδρομών, μπορούν να κάνουν τη χώρα μας ελκυστική και σε επισκέπτες που δεν έρχονται μόνο το καλοκαίρι και που επιθυμούν πραγματική επαφή με την τοπική οικονομία και κοινωνία.

Τουριστική κατοικία σε μικρή κλίμακα, μπορεί να γίνει με αναπλάσεις στα εγκαταλειμμένα ΞΕΝΙΑ και σε παραδοσιακούς οικισμούς.

Θετικές προσπάθειες ήπιου τουρισμού που αναπτύχθηκαν τα τελευταία χρόνια σε ορεινές περιοχές, θα πρέπει να στηριχθούν με προσέλκυση τουρισμού και από το εξωτερικό. Ενώ στο εσωτερικό μέτωπο, τα προγράμματα κοινωνικού τουρισμού, που για μεγάλο μέρος της κοινωνίας αποτελούν πια τη μόνη δυνατότητα διακοπών και γνωριμίας με άλλα μέρη του τόπου, δεν είναι κάτι που θα πρέπει να σταματήσει.