Είναι μια άηχη κραυγή αγωνίας από ανθρώπους που θέλουν να ζήσουν στην παραμεθόριο, θέλουν να προσφέρουν στην Ελλάδα, μεγαλώνοντας τα παιδιά τους σε απομακρυσμένες εκτάσεις της χώρας μας, αλλά το κράτος των Αθηνών τους σβήνει καθημερινά το όνειρο.
Ακόμα και το νησί, η πόλη της Χίου...
θυμάται την Αμανή τους καλοκαιρινούς μήνες και τους μήνες του κυνηγιού.Η Αμανή που αποτελεί γεωγραφικά το 1/5 της συνολικής έκτασης του νησιού μας, κινδυνεύει να χάσει ένα από τα αυτονόητα κοινωνικά αγαθά, που είναι οι υπηρεσίες που προσφέρει το ταχυδρομείο.
Στη περιοχή μας υπάρχουν 17 χωριά με ηλικιωμένους, κυρίως, ανθρώπους που περιμένουν κάθε μήνα τη σύνταξή τους, αλλά και κάθε εβδομάδα τον χαμογελαστό ταχυδρόμο να τους φέρει την αλληλογραφία.
Δε νοείτε σύγχρονη κοινωνία να μη διαθέτει τα απαραίτητα αγαθά από τα οποία αποτελείται για να λέγεται έτσι.
Το 1921, στο ταχυδρομείο της Βολισσού, εργάζονταν περισσότεροι από τέσσερις άνθρωποι. Σήμερα μετά από 100 χρόνια είμαστε ένα σκαλί πριν την οριστικοποίηση μιας αδικαιολόγητης απόφασης, μιας απόφασης που θα βάλει λουκέτο σε μια ακόμη κοινωνική υπηρεσία.
Είναι αδιανόητο να επιφορτιστεί την ευθύνη της διανομής της αλληλογραφίας της Αμανής που μέχρι πριν λίγα χρόνια αποτελούσε αυτόνομο Δήμο, το ταχυδρομικό γραφείο Καρδαμύλων. Δηλαδή ένας ταχυδρόμος από τα Καρδάμυλα να διανύει απόσταση 45 χιλιομέτρων για να φτάσει στη Βολισσό από εκεί να κάνει το κύκλο των χωριών της Αμανής αλλά 70 χιλιόμετρα και να επιστρέφει στα Καρδάμυλα, συνολική διαδρομή 160 χιλιόμετρα.
Η διοίκηση των Ελληνικών Ταχυδρομείων, πρέπει εκτός από νούμερα να βλέπει και ανθρώπους και αποστάσεις.
Στην Αμανή ζούμε άνθρωποι που πληρώνουμε φόρους όπως και ένας κάτοικος που ζει στην πόλη των Αθηνών. Δικαιούμαστε και είναι υποχρέωση της πολιτείας να παρέχει τις κοινωνικές αυτές υπηρεσίες σ’ όλους τους κατοίκους της.
Αν είναι δυνατόν, να μην δικαιολογείται ως δαπάνη η μισθοδοσία ενός υπαλλήλου που θα εκτελεί χρέη ταχυδρόμου σε 17 χωριά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου