Ψευδο-ζήτημα των Τσάμηδων και μπάλα

Το (ψευδο)-ζήτημα των Τσάμηδων και της Τσαμουριάς, με την διεκδίκηση όχι μόνο της Θεσπρωτίας και των περιουσιών στην περιοχή αυτή, αλλά και της περιοχής μέχρι του Αράχθου ποταμού παραμένει ακόμη, ως το κορυφαίο θέμα αλυτρωτισμού των Αλβανών. 

Μια ιστορική προσέγγιση είναι απαραίτητη για να γίνει κατανοητό τι ακριβώς συμβαίνει και επίσης να καταστεί σαφές ότι είναι ένα...
ζήτημα που έχει επανέλθει στο προσκήνιο ή καλύτερα που προσπαθούν κάποιοι στην Αλβανία να επαναφέρουν στο προσκήνιο.

Διαβάζουμε στην ιστοσελίδα «mixanitouxronou.gr»: «Την περίοδο της Κατοχής ζούσαν στην Ήπειρο περίπου 20.000 μουσουλμάνοι οι οποίοι μιλούσαν την αλβανική γλώσσα και τους αποκαλούσαν «Τουρκοτσάμηδες». Κατοικούσαν στην περιοχή της Θεσπρωτίας στις περιφέρειες Ηγουμενίτσας, Μαργαριτίου, Φιλιατών και Παραμυθιάς, τις οποίες αποκαλούσαν «Τσαμουριά». Οι Τσάμηδες προσδοκούσαν τη «Μεγάλη Αλβανία» και στόχος τους ήταν να ανεξαρτητοποιηθούν.

Στη συνέχεια θα ζητούσαν να ενσωματωθούν στο αλβανικό κράτος. Οι κύριοι εκφραστές αυτής της ιδέας ήταν τα αδέλφια Νουρί και Μαζάρ Ντίνο. Ενοπλοι Τσάμηδες συνόδευσαν τον ιταλικό στρατό κατά τη σύντομη προέλασή του στο ελληνικό έδαφος τον Νοέμβριο του 1940.

Τότε σημειώθηκαν οι πρώτες λεηλασίες και επιθέσεις εναντίον χριστιανικών χωριών. Tο καλοκαίρι του 1943 συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς κατακτητές, που τους έδιναν υποσχέσεις ανεξαρτησίας. Οι καταδρομείς της γερμανικής μεραρχίας Εντελβάις έκαναν κοινές στρατιωτικές επιχειρήσεις με τους Τσάμηδες στη Θεσπρωτία, προκειμένου να εξολοθρεύσουν τα χωριά της περιοχής, τα οποία θεωρούσαν ότι ενίσχυαν το ελληνικό αντάρτικο.

Ο Μαζάρ Ντίνο είχε την πλήρη στήριξη των Γερμανών διοικητών και όταν έφτασε η ώρα της εξόντωσης των προκρίτων της Παραμυθιάς ξεκίνησε τις συλλήψεις συνοδευόμενος από Γερμανό αξιωματικό».

Τα ιστορικά ντοκουμένα
Όπως αναφέρει η συγκεκριμένη ιστοσελίδα, για όλα αυτά βρέθηκαν μετά από χρόνια, ιστορικά ντοκουμέντα: «Χρόνια αργότερα, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Θανάσης Γκόντοβος, εντόπισε μετά από έρευνα στα γερμανικά αρχεία σημαντικά ντοκουμέντα που αποδεικνύουν ότι οι εκτελέσεις των αμάχων στην Παραμυθιά έγιναν βάσει του καταλόγου ονομάτων που είχε συντάξει η ηγεσία των Τσάμηδων στην περιοχή!

Τσάμηδες με ναζιστικά σύμβολα. Συνεργάστηκαν απροκάλυπτα με τον γερμανικό στρατό κατοχής. Σε ένα από τα επίμαχα έγγραφα αναφέρεται ξεκάθαρα:

«Ο πρόεδρος του Εθνικού Αλβανικού Συμβουλίου της Τσαμουριάς, Μαζάρ Ντίνο, από την Παραμυθιά, είναι διοικητής του αλβανικού λόχου της Τσαμουριάς. Βρίσκεται στην υπηρεσία του Γερμανικού Στρατού. Παρακαλούνται οι υπηρεσίες να παρέχουν στο εν λόγω πρόσωπο στήριξη και αρωγή».

Η δίωξη από τους αντάρτες
Αυτό που κάποιοι αποκαλούν γενοκτονία των Τσάμηδων είναι η μαζική τους δίωξη από τους αντάρτες του ΕΔΕΣ: «Τον Σεπτέμβριο του ’44, μετά την αποχώρηση των Γερμανών, οι αντάρτες του ΕΔΕΣ που κυριαρχούσαν στην περιοχή, προχώρησαν στη μαζική εκδίωξη των Τσάμηδων στην Αλβανία.

Στις 23 Μαΐου του 1945, το Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων Ιωαννίνων καταδίκασε ερήμην σε θάνατο 1930 Τσάμηδες, που βαρύνονταν με εγκλήματα πολέμου, κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Στις αρχές της δεκαετίας του ’50 η ελληνική κυβέρνηση απαλλοτρίωσε τις περιουσίες τους και τις απέδωσε σε ντόπιους και έποικους».

Αυτό λοιπόν που αρνείται σήμερα η πλευρά όσων θέτουν ζήτημα Τσάμηδων είναι ότι υπήρξαν συνεργάτες των Γερμανών και γι’ αυτό ζητούν να αποζημιωθούν. Η στάση τους αποτελεί παράμετρο του αλβανικού μεγαλοϊδεατισμού και συχνά «δηλητηριάζει» τις φιλικές σχέσεις ανάμεσα σε Ελλάδα-Αλβανία.

Η Αλβανική προπαγάνδα
Το θέμα των Τσάμηδων, με ύπουλο σχετικά τρόπο έχει επανέλθει τα τελευταία χρόνια στην Αλβανική πολιτική σκηνή και προφανώς στην υπηρεσία αυτής της… πρόκλησης έχει ταχθεί και το ποδόσφαιρο.

Χαρακτηριστικά, στο διαδίκτυο κυκλοφορούν διάφορα –υποτίθεται- ιστορικά κείμενα όπως το ακόλουθο: «Οι Τσάμηδες που ζούσαν στην Νότια Ήπειρο (Τσαμουριά ή Θεσπρωτία, όπως λέγεται από τους Έλληνες), ήταν τα θύματα της πρώτης εθνοκάθαρσης της Ευρώπης στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου…

Στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι ζουν εκατό χιλιάδες Τσάμηδες Αλβανοί, που στερούνται κάθε μειονοτικό δικαίωμα, όπως και οι άλλες μειονότητες στην Ελλάδα. Ένα παράδειγμα: Μπορούν να μιλούν αλβανικά μόνο στα σπίτια τους…». Πρόκειται απλά για ένα από τα πολλά προπαγανδιστικά κείμενα γραμμένα στα Αγγλικά, που υπάρχουν.

Η προσφυγή στη Χάγη
Σε πρόσφατη εργασία του, ο Αντγος (ε.α.) Ιωάννης Αθ. Μπαλτζώης απόφοιτος του Tactical Intelligence School (U.S. Army) με μεταπτυχιακό στην Γεωπολιτική Ανάλυση του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, γράφει: «…Στις 30 Ιουνίου 1994 η Αλβανική βουλή καθιέρωσε ομόφωνα την 27 Ιουνίου ως ημέρα "γενοκτονίας" των Τσάμηδων.

Τον περασμένο Φεβρουάριος οργανώσεις Τσάμηδων προσέφυγαν στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης, που εξετάζει κυρίως εγκλήματα πολέμου, όπου κατατέθηκε ο φάκελος για τις διεκδικήσεις των Τσάμηδων στην Ελλάδα, ο οποίος έγινε δεκτός από τον Εισαγγελέα.

Έτσι ένα θέμα, που έμενε ουσιαστικά κλειστό επί εβδομήντα και πλέον χρόνια, φαίνεται ότι ανοίγει με επίσημο τρόπο. Αν μάλιστα έχουν έστω και πολύ μικρή δόση αλήθειας, όσα αναφέρουν σε ανακοινώσεις τους ακραίες οργανώσεις Τσάμηδων από την Αλβανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες, ότι δηλαδή στην κίνηση αυτή έχουν την υποστήριξη πολλών δυτικών χωρών, τότε τα πράγματα γίνονται εξαιρετικά σοβαρά.

Οι Τσάμηδες ζητούν πέρα από αποζημιώσεις πολλών δις, εδάφη της Ηπείρου, όπως της Ηγουμενίτσας, της Πάργας κι άλλων περιοχών. Στην παράδοση του φακέλου παραβρέθηκαν εκπρόσωποι πολλών εθνικιστικών συλλόγων από την Αλβανία αλλά και από περιοχές όπου ζουν αλβανόφωνοι πληθυσμοί. Ο φάκελος είναι σε τρεις γλώσσες, αγγλικά, γερμανικά και γαλλικά και σύμφωνα με δηλώσεις που έγιναν στη Χάγη, οι οργανώσεις έχουν την στήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών αλλά και χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το (ψευδο)-ζήτημα των Τσάμηδων και της Τσαμουριάς, με την διεκδίκηση όχι μόνο της Θεσπρωτίας και των περιουσιών των στην περιοχή αυτή, αλλά και της περιοχής μέχρι του Αράχθου ποταμού παραμένει ακόμη, ως το κορυφαίο θέμα αλυτρωτισμού των Αλβανών ίσως και πιο οξυμένο το δηλητήριο, που δηλητηριάζει συνεχώς τις διμερείς σχέσεις των δύο κρατών.

Το θέμα όμως έχει κλείσει. Οι Τσάμηδες ήσαν αποδεδειγμένα ανθέλληνες, συνεργάστηκαν με τον κατακτητή, προέβησαν σε λεηλασίες, κακοποιήσεις κατοίκων της Θεσπρωτίας, δολοφονίες και αναγκάσθηκαν να αποχωρήσουν οικειοθελώς από την Ελλάδα, φοβούμενοι την άφιξη και τις διαθέσεις του ΕΔΕΣ. Έτσι το Δικαστήριο Δωσίλογων των Ιωαννίνων, με αμετάκλητες αποφάσεις του καταδίκασε ως προδότες και δήμευσε την περιουσία των».