Το σπήλαιο στο Αγ. Γάλας, θα είναι επισκέψιμο μέχρι τέλος Σεπτεμβρίου από τις 11 π.μ. έως τις 7 μ.μ.

Από την Παρασκευή 10 Ιουνίου και μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου θα είναι επισκέψιμο το Σπήλαιο στο Άγιο Γάλας.

Σύμφωνα με ανακοίνωση της ΕΝΑ Χίου, στην οποία έχει ανατεθεί η διαχείριση του Σπηλαίου, θα είναι επισκέψιμο καθημερινά, πλην Δευτέρας από τις 11 π.μ. έως τις 7 μ.μ., ενώ το κυλικείο που υπάρχει πλησίον του Σπηλαίου, θα είναι ανοικτό ως αργά το βράδυ.

Η τιμή εισόδου καθορίστηκε σε...
5 ευρώ, ενώ για ομαδικές επισκέψεις στα 3 ευρώ.

Αν και έχει καθιερωθεί η ονομασία Σπήλαιου του Αγίου Γάλακτος, δεν πρόκειται για ένα, αλλά για τρία σπήλαια εκ των οποίων μάλιστα το τρίτο εκτίνεται σε δύο επίπεδα.

Ανακαλύφθηκε το 1969. Είναι το μεγαλύτερο σπήλαιο της Χίου και αρκετά σημαντικό λόγω των ευρημάτων του: Βρέθηκαν ίχνη από την νεολιθική εποχή (από το 6.000 π.Χ.).

Επισκέψιμη είναι μόνο οι δύο όροφοι του Σπηλαίου. Το κάτω σπήλαιο σε υψόμετρο 163 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας με συνολικό μήκος διαδρόμων 500 μέτρων και συνολικό εμβαδόν 1000 τ.μ. είναι το κυρίως επισκέψιμο.

Οι αίθουσες, οι θάλαμοι και τα διαμερίσματα, τα οποία συναντάει ο επισκέπτης στη διαδρομή του, στολισμένα με σταλακτικά συμπλέγματα, προκαλούν μεγάλη εντύπωση στους επισκέπτες.


Έναν από τους θαλάμους, τον θάλαμο του Κρεβατιού, οι ντόπιοι τον αποκαλούν κρεβάτι της Παναγίας πιστεύοντας ότι ο επίπεδος βράχος που θυμίζει έντονα κρεβάτι, χρησίμευε για την ανάπαυση της Αγιογαλούσαινας.

Αλλά και στους υπόλοιπους θαλάμους τα δημιουργήματα της διαβρωτικής επίδρασης του νερού, στην πέτρα, θυμίζουν μυθικά τέρατα, που προκαλούν τη φαντασία των επισκεπτών.

Δεκατέσσερα μέτρα πάνω από το κάτω σπήλαιο, εκτίνεται το μεσαίο, με συνολικό μήκος διαδρόμων 27 μέτρα και εμβαδόν 143 μέτρα. Την είσοδό του κατέχει ο βυζαντινός ναός της Παναγίας της Αγιογαλούσαινας, ενώ στην αίθουσα Β’ βρίσκεται το παρεκκλήσι της Αγ. Άννας. Ο ναός της Αγιογαλούσαινας κτισμένος κατά το πρότυπο της του Καθολικού της Νέας Μονής, προσδιορίζεται ότι έχει αναγερθεί το 12ο ή 13ο αιώνα. Σ’ αυτό συνηγορούν και οι τοιχογραφίες του παρεκκλησίου της Αγ. Άννας.

Σταδιακά εξελίχθηκε σε μικρή ανδρική Μονή που εξαρτάτο από τη Νέα Μονή, ως μετόχι της, που απέκτησε σημαντική κτηματική περιουσία. Υπολογίζεται ότι ως Μονή έπαψε να λειτουργεί το 1700.

Ο επισκέπτης του Ναού δοκιμάζει οδυνηρή έκπληξη καθώς διαπιστώνει ότι απουσιάζει απ’ αυτόν ο πλούσιος τοιχογραφικός του διάκοσμος.

Υπολογίζεται ότι οι τοιχογραφίες καταστράφηκαν γύρω στο 1930, όταν επιχρίστηκαν με ασβέστη από τον ιδιοκτήτη Ιερέα του Ναού για να υποβαθμιστεί η μνημειακή του αξία από φόβο μήπως περιέλθει στο κράτος.

Ωστόσο ο επισκέπτης αποζημιώνεται από το αριστουργηματικό τέμπλο του Ναού που έχει χαρακτηριστεί από το αείμνηστο Νίκο Γιαλούρη, ως «πραγματικό θησαυροφυλάκιο από μοτίβα, κάτι σαν ανακεφαλαίωση της Χιώτικης λαϊκής θεματογραφίας».