Γράφει ο Οδυσσέας Κοκκινάκης
Πρόκειται για μια ενδεκάδα ερασιτεχνών ηθοποιών, μόνιμους κατοίκους της Βολισσού, που δούλεψαν πάρα πολύ υπό την σκηνοθετική καθοδήγηση του Δημήτρη Κεφάλα, ο οποίος είναι ο μοναδικός έμπειρος της ομάδας και δίνουν όλο τους το πάθος και την ενεργητικότητα και καθηλώνουν το θεατή της παράστασης για δύο, περίπου, ώρες.
Όπως βλέπεται και στη φωτογραφία που ...
παραθέτουμε, η θεατρική ομάδα είναι στο σύνολό της, έτοιμη για να σας ταξιδέψει σε μια άλλη εποχή, που δυστυχώς δε διαφέρει και πολύ με το σήμερα.
Ο Ταρτούφος, Δημήτρης Κεφάλας |
Την πολυπράγμων υπηρέτρια, Ντορίνα, ενσαρκώνει η Τζένη Ζορμπά-Λαγού.
Ο ευκολόπιστος και αγαθός πλούσιος κύριος Οργκόν, είναι ο Στέφανος Πλακίδας.
Η γυναίκα που ξυπνάει τα πάθη, Ελμίρα, είναι η Μαρία Κοκκινάκη-Πουργιανού.
Ο άνθρωπος της λογικής, αδελφός της Ελμίρας, Κλεάνθης, ο Γιάννης Ζορμπάς.
Η ψηλομύτα και αυταρχική μητέρα του Οργκόν, Περνέλ, η Αγγελική Ζορμπά-Ηλιαδάκη.
Η τσαχπίνα κόρη του Οργκόν και γενικά ...αγαπημένη, Μαριάννα, η Ελένη Μαυρομάτη-Μαλιαρίτση.
Ο γλυκύτατος και ερωτευμένος Βαλέριος, ο Νίκος Κατόπης.
Ο ασυμβίβαστος γιος του Οργκόν, Δάμης ο Σωτήρης Θεοδώρου.
Ο αμείλικτος ευπειθέστατος, ο οποίος μεταφέρει τα κακά μαντάτα, η Ελένη Καραφώτη.
Ο άνθρωπος του Βασιλιά που βάζει τα πράγματα στη σωστή βάση του, αστυνόμος, ο Γιάννης Γλυνής.
Και η συμπαθέστατη προσωπική υπηρέτρια της Περνέλ, η Μαρία Γιούργα.
Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια για τους ανθρώπους που είναι πίσω από τα φώτα, δίπλα στην ομάδα:
-Η Άννα Λαγού, που επιμελήθηκε των σκηνικών, είχε την επιλογή των κοστουμιών και της μουσικής.
-Η Ιωάννα Κεφάλα που στάθηκε παρατηρητής και σύμβουλος της ομάδας, βοηθώντας στα λόγια (υποβολείο) και τη σκηνική παρουσία.
-Αλλά και ο Οδυσσέας Κοκκινάκης, (δηλαδή ...εγώ), που έχει την τεχνική υποστήριξη ήχου και φωτισμού.
Λίγα λόγια για το γνωστό θεατρικό έργο
Ο Ταρτούφος, γράφτηκε το 1664 και παίχτηκε για πρώτη φορά (οι τρεις πρώτες πράξεις του) στο πλαίσιο καθιερωμένων εορτασμών-φεστιβάλ που συνήθιζε να διοργανώνει ο Βασιλιάς Λουδοβίκος ο 14ος στις Βερσαλλίες.
Αμέσως προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων. Ο κλήρος αναγνώρισε το ίδιο του το πρόσωπο πίσω από την οξύτατη σάτιρα κατά της θρησκοληψίας και της υποκρισίας και μεσολάβησαν 5 χρόνια προσπαθειών, έντονων απογοητεύσεων και αφορισμών, ώσπου να επιτραπεί τελικά στον Μολιέρο να το παρουσιάσει (χωρίς περικοπές) στις 5 Φεβρουαρίου του 1669.
Η υπόθεση του έργου είναι η εξής
Ο Ταρτούφος, ένας ψευτοθρησκευόμενος μικροαπατεώνας που παρουσιάζεται ως υπέρμαχος της ενάρετης ζωής, φιλοξενείται από μια πλούσια, αστική οικογένεια του Παρισιού και διαταράσσει τις ενδοοικογενειακές σχέσεις επηρεάζοντας τον πατέρα της οικογένειας, Οργκόν.
Ο Οργκόν |
Μετά από σπαρταριστές καταστάσεις και ανατροπές αποκαλύπτεται το πραγματικό πρόσωπο του Ταρτούφου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου