Την Κυριακή 28 ΑιΝοεμβρίου, γιορτάστηκε η ημέρα της Εθνικής Αντίστασης. Κεντρική ομιλήτρια στην εκδήλωση που διοργανώθηκε για το σκοπό αυτό από τη Νομαρχία Χίου ήταν η αντινομάρχης Λίτσα Λύκου. Στην ομιλία της, αφού μίλησε για τον αγώνα του συνολικού Έθνους, τόνισε τη συμβολή των Χίων στο μεγάλο αγώνα, για την απελευθέρωση από τα γερμανικά στρατεύματα, αναφέροντας τα ονόματά τους, τα οποία περιλαμβάνονται στην ομιλία της που ακολουθεί:...
"Σήμερα γιορτάζουμε μια επέτειο με ιδιαίτερο μήνυμα και νόημα. Την εθνική αντίσταση κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου απέναντι στη φασιστική αλαζονεία. Τη νίκη των λαϊκών ανθρώπων που την πέτυχε η ελληνική ψυχή. Έναν αγώνα που ανέδειξε ένα λαό γίγαντα, ο οποίος με τον ηρωισμό του προσέδωσε στην Ελλάδα αίγλη αρχαίου μεγαλείου. Ένα σταθμό σε μια μακραίωνη πορεία αγώνων, θυσιών, ολοκαυτωμάτων. Μια επική αντίσταση που έγινε θρύλος και καθιέρωσε τη λέξη «Έλληνας» ως συνώνυμη του «Ήρωας»!
Θρηνήσαμε πολλούς μέχρι που η λευτεριά να ξαναστεφανώσει την πολύπαθη χώρα μας. Πληρώσαμε ακριβά την πάνδημη συμμετοχή του ελληνικού λαού στο μεγάλο ΟΧΙ. Αλλά αποκτήσαμε και μια ανεκτίμητη εθνική κληρονομιά που θα μελετάται, θα φωτίζεται και θα αναλύεται διαρκώς, και από τις επόμενες γενιές και θα δημιουργεί συνειδήσεις.
Σήμερα τιμώντας τη μνήμη όλων αυτών που κοίταξαν άφοβα, χωρίς κανένα ενδοιασμό το θάνατο κατάματα, έχουμε και πάλι την ευκαιρία να ξανασκύψουμε με προσοχή πάνω από την ιστορία, ιδιαίτερα στις δύσκολες μέρες που διανύουμε, για να ενισχύσουμε την εθνική μας συνείδηση και την προσωπική μας αυτογνωσία.
Είναι μια αφορμή, να θυμηθούμε ότι η Ελλάδα με την άμεση και σθεναρή της αντίσταση, έριξε το πρώτο φως για να γίνει αντιληπτό ότι οι Δυνάμεις του Άξονα δεν είναι αήττητες. Με τον ηρωισμό και τα επιτεύγματά τους οι Έλληνες εκείνης της εποχής, έδειξαν το μεγαλείο της ψυχής τους, και έκαναν τον αγώνα τους παγκόσμιο σήμα αναφοράς, έναντι επίδοξων κατακτητών. Γιατί είναι στο αίμα των Ελλήνων να αντιστέκονται σε κάθε είδους τυραννία και να κερδίζουν το δίκιο τους.
Η επιθυμία για αντίσταση δεν πτοήθηκε από την πείνα, τις στερήσεις και τις κακουχίες. Ήταν μια πράξη άμεση και αυθόρμητη, βγαλμένη μέσα από την καρδιά του κάθε Έλληνα και της κάθε Ελληνίδας, που σιγά σιγά έγινε οργανωμένη και πολύμορφη.
Οι αντιστασιακές οργανώσεις «φύτρωναν» η μια μετά την άλλη, σε ολόκληρη την Ελλάδα, αναπτύσσοντας σημαντική δράση για την απόκτηση της ελευθερίας μας, με υποδειγματικούς τρόπους ομαδικής ζωής και ομοψυχίας, που άφησαν βαθιά τη σφραγίδα τους στην ελληνική κοινωνία. Τα ελληνικά βουνά με τα αντάρτικα λημέρια, ενίσχυσαν παράλληλα με τους κατοίκους των πόλεων και των χωριών, τον αγώνα των στρατιωτών μας και επιχείρησαν επιτυχώς την δική τους πολύμορφη αντίσταση.
Παρόντες οι άνθρωποι του πνεύματος, παρούσα η Εκκλησία αλλά παρών και ο Τύπος, στην προσπάθεια να διατηρηθεί υψηλά το φρόνημα των Ελλήνων. Καθολική σχεδόν και η συμμετοχή της αντιστασιακής λογοτεχνίας. Σημαντικότατη και η συμβολή της τέχνης. Με τις θεατρικές παραστάσεις που προσπαθούν να μετατρέψουν «το λαό» από παθητικό θεατή, σε παράγοντα εξελίξεων. Με τη μουσική, αρχής γενομένης από τα λαϊκά τραγούδια της αντίστασης και τα τραγούδια της κατοχής, μέχρι τα τραγούδια των πολεμικών επιθεωρήσεων με στίχους επίκαιρους και σάτιρα για τους κατακτητές. «Καθένας και το σπίτι του», όπως είπε και ο Ελύτης. Ακόμα και οι Έλληνες εικαστικοί στρατεύτηκαν σύσσωμοι με την τέχνη τους στην εθνική μας αντίσταση, συμμετέχοντας ως δημιουργοί και ως μαχητές.
Φυσικά, από τον αγώνα του ελληνικού λαού κατά του φασισμού και του ναζισμού, δεν μπορούμε να παραλείψουμε τη νεολαία και τις γυναίκες, που δειλά-δειλά αλλά σταθερά, από τότε εισέρχονται στον ευρύτερο χώρο της πολιτικής. Σοβαρότατη η συμβολή τους, όχι μόνο στην επιβίωση του λαού και τη συντήρηση των στρατιωτών, των αγωνιστών και των ανταρτών, αλλά και στις διαδηλώσεις και σ’ αυτόν καθαυτόν τον αγώνα.
Η καθολικότητα της εθνικής αντίστασης απετέλεσε σταθμό στη νεοελληνική μας ιστορία, σηματοδότησε την ίδια την εθνική μας ταυτότητα και ύπαρξη και μας οδήγησε σε νέους πολιτικούς και κοινωνικούς προσανατολισμούς.
Η ΧΙΟΣ είχε το προνόμιο να είναι η πρώτη περιοχή που εγκατέλειψαν οι Γερμανοί το Σεπτέμβριο του ΄44, ξεδιπλώνοντας τις κρυμμένες σημαίες που ανέμισαν ελεύθερα στο πολύπαθο νησί, μιας και πρωτοστάτησε και στους αγώνες για την ανεξαρτησία μας. Αγώνες με ιδιαιτερότητες αλλά και κοινά χαρακτηριστικά στοιχεία, ενάντια στον κατακτητή.
Το νησί μας από την πρώτη στιγμή του πολέμου άνοιξε διάπλατα τις πόρτες του σε όλους τους πατριώτες που ήθελαν να συνεισφέρουν στον αγώνα, που οργανώθηκαν γρήγορα σε ομάδες.
Επιστρατεύοντας τη μνήμη μου, από όσα έχω διαβάσει και ακούσει, σύντομα και επιγραμματικά θα ήθελα να αναφέρω τους «ηγέτες» αυτών των πατριωτών και να σταθώ ευλαβικά στον ηρωισμό του Ιάσονα Καλαμπόκα, του Κων/νου Περρίκου και του Μητροπολίτη Ιωακείμ Στρουμπή, Την «αιχμηρή» πένα του Φώτη Αγγουλέ, την επιμονή του Ανδρέα Λοΐζου, την ανεκτίμητη συνεισφορά του Αντώνη Γλύκα, Γιάννη Αμπαζή, Νίκου Μπουρέκα, Απόστολου Αμύγδαλου, Γιάννη Κατσόγιαννου, Μαθιού Ζύμαρη, Πάνου Καρασούλη, Μιχάλη Παραδείση, Γιώργη Μαυρίκη, Διαμαντή Καραγκουλέ και Κώστα Γεωργαντή. Μακρύς και ατελείωτος ο κατάλογος των Χίων «εργατών» της εποχής στην Ελλάδα, την Κύπρο, τη Μέση Ανατολή, την Αίγυπτο, που άφησαν στους αιώνες ανεξίτηλα τα ίχνη της σφραγίδας τους στην ιστορία μας και αποτελούν ένα φωτεινό παράδειγμα για την αγωνιστική ετοιμότητα του καθενός μας στον αγώνα της ζωής, της καθημερινότητας, της ανεξαρτησίας αλλά και των αγώνων του σήμερα κα του αύριο που θα κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας.
Τη σημερινή επέτειο αλλά και κάθε φορά που βλέπομε το Μνημείο της Εθνικής Αντίστασης του Χιώτη γλύπτη Γιάννη Κουτσουράδη, θυμόμαστε και τιμούμε όλους αυτούς που με τον πατριωτισμό τους, το βαθύ ουμανισμό που τους υπαγόρευε η «λεύτερη πατρίδα και η πανανθρώπινη λευτεριά» υπήρξαν η αφορμή για έναν αγώνα με νέο πολιτιστικό όραμα και πιο ανθρώπινη και δίκαιη κοινωνία.
Οφείλουμε, πάνω από κομματικές, ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές, μίση και πάθη, αειθαλή σεβασμό και ευγνωμοσύνη στους εθνικούς αυτούς γίγαντες, όχι μόνο για την ελευθερία που τους χρωστάμε, αλλά και για τα αισθήματα αξιοπρέπειας, αγωνιστικότητας, δικαιοσύνης, μεγαλείου ψυχής και υπερηφάνειας, που εσαεί θα μας εμπνέουν.
Οι στίχοι του Φώτη Αγγουλέ ας είναι ένας ελάχιστος φόρος τιμής που τους οφείλουμε.
Ας μην ήρθατε πίσω
Ας μην φθάσατε πουθενά
Ο δρόμος μας αρχινά από κει που ο δικός σας τελειώνει.
Μέσα στο κάτασπρο χιόνι
Μια ματωμένη γραμμή
Το δρόμο μας δείχνει
Ας ρίχνει τριγύρω σκοτάδι
Η νύχτα ας ρίχνει,
Ακολουθούμε πιστά τα ματωμένα σας ίχνη
Ευχαριστώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου