-Ένας οδηγός λεωφορείου πάλεψε για 24 χρόνια για να «νικήσει» το δυσκίνητο ελληνικό κράτος και να «κερδίσει» το νησάκι Υδρούσα που κληροδότησαν συγγενείς του. -Θα το αξιοποιήσει με τουριστικές υποδομές.
Πόσο απέχει η επιτυχία από την αποτυχία; Η νίκη από την ήττα; Η φτώχεια από τον πλούτο; Για τον βιοπαλαιστή οδηγό λεωφορείου Κώστα Σελίμη, 24 χρόνια. Τόσα χρειάστηκαν για να κάνει...
ένα όνειρο ζωής πραγματικότητα. Τόσα και παράλληλα μια ζωή σπαρτιάτικη με οικονομίες από τον πενιχρό μισθό του ως οδηγoύ λεωφορείου, το προσωπικό του κόστος να μη δημιουργήσει τη δική του οικογένεια και να φτάνει μέχρι του σημείου να τρώει μόνο όσπρια.
Κι όλα αυτά για να έχει την οικονομική δυνατότητα να πάει κόντρα στο δυσκίνητο κράτος, το οποίο δεν του επέτρεπε να αξιοποιήσει τη δική του περιουσία. Το μικρό νησάκι Υδρούσα, δηλαδή, που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από τον «Αστέρα» της Βουλιαγμένης και το οποίο του κληροδότησαν τη δεκαετία του ’90 οι συγγενείς και πρώην ιδιοκτήτες του.
Μετά από χιλιάδες ευρώ που δαπάνησε, απίστευτο κόπο, συνεχείς επαφές με δικηγόρους και φοβερό άγχος, πλέον είναι σε θέση έπειτα από τις τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις να δημιουργήσει μαζί με τον γνωστό επιχειρηματία Νεκτάριο Νικολόπουλο και την Κατερίνα Λάσπα αυτό που ονειρευόταν.
Ενα πρότυπο περιβαλλοντικό πάρκο, με έμφαση στον πολιτισμό, που θα συγκεντρώσει χιλιάδες τουρίστες και ως πνεύμονας πρασίνου θα δώσει ανάσα σε 5 εκατομμύρια Αθηναίων.
Εκεί θα δημιουργηθεί θέατρο 500 θέσεων, διάφορες οικολογικές δράσεις, ζώνες διασκέδασης, αστεροσκοπείο, ειδικά γλυπτά, πίστες για mountain bikes, εξαιρετική παραλία για μπάνιο, ακόμα και χώροι που αργότερα θα διαμορφωθούν ώστε να επισκέπτονται το νησί Κινέζοι και άλλοι τουρίστες προκειμένου να κάνουν τους γάμους τους. Και όλα αυτά παρέα με το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, το οποίο για λογαριασμό του εκπόνησε μια μελέτη, η οποία δημιουργεί στο νότιο παράκτιο μέτωπο έναν απίστευτο νέο πνεύμονα, μια περιοχή που θα λειτουργήσει συμπληρωματικά στη Βάρκιζα, στη Βούλα και στη Βουλιαγμένη, φιλοξενώντας ελληνικές οικογένειες και χιλιάδες τουρίστες.
Οπως λέει η Κατερίνα Λάσπα που μαζί με τον επιχειρηματία σύζυγό της Νεκτάριο Νικολόπουλο συμμετέχουν μετοχικά στο εγχείρημα συνδράμοντας με κεφάλαια τον κ. Σελίμη, «πρόκειται για μια διαφορετική πρόταση για τους Αθηναίους, αλλά και τους χιλιάδες τουρίστες της πρωτεύουσας που θα διαφοροποιείται από τη συνολική ανάπτυξη όλης της παράκτιας έκτασης που κυριαρχείται από μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους».
Ο χώρος μάλιστα θα έχει και έντονο το οικολογικό στίγμα, καθώς η Κατερίνα Λάσπα εκτός του ότι αποτελεί πρέσβειρα του Ecocity, που ασχολείται με οικολογικά ζητήματα, ανακοινώνει πως το φθινόπωρο θα προχωρήσει σε πλήρη αναδάσωση της έκτασης με τη συμμετοχή πολιτών.
«Ως Θεσσαλονικιά που είμαι, όταν ήλθα το 1998 στην Αθήνα επέλεξα να μείνω στα νότια προάστια και αγάπησα πολύ αυτό το μέρος. Οταν με τον σύζυγό μου πατήσαμε το πόδι μας στο νησί, μάτωσε κυριολεκτικά η καρδιά μας από την άθλια κατάσταση στην οποία βρισκόταν. Παλεύουμε, λοιπόν, να αναπτυχθεί ένας νέος χώρος, ένας πνεύμονας πρασίνου, ένα πραγματικό... experience island λίγα μέτρα από την παραλιακή ζώνη της Γλυφάδας και της Βούλας», λέει η Κατερίνα Λάσπα.
Μια ιστορία μεγάλης ταλαιπωρίας
Πώς, όμως, θα γίνουν όλα αυτά και πώς ένας οδηγός λεωφορείου έφτασε να είναι ιδιοκτήτης ενός ολόκληρου νησιού;
Το 1941 ο Μιλτιάδης Αλαμανής αγόρασε το νησί από ιδιώτες που το κατείχαν από τον 19ο αιώνα. Το Ελληνικό Δημόσιο, όπως σε πολλές άλλες τέτοιες περιπτώσεις, είχε διεκδικήσει το νησί, όμως τελεσίδικα αυτή η μάχη έληξε υπέρ των ιδιωτών, το 1962, με απόφαση του Αρείου Πάγου που απέρριψε τις κρατικές απαιτήσεις. Οι ιδιοκτήτες, κουρασμένοι από αυτή τη δαπανηρή μάχη και αδιαφορώντας για την τύχη της έκτασης, αποφάσισαν να δωρίσουν αυτό το «αχρείαστο» νησί στον Κώστα Σελίμη με την ευχή «να το κάνει ό,τι νομίζει».
Τότε κανένας δεν πίστευε ότι ο οδηγός του ΟΑΣΑ θα εξελισσόταν σε έναν πεισματάρη άνθρωπο που ως στόχο ζωής θα έθετε να καθαρίσει την υπόθεση μια κι έξω, προκειμένου να μπορέσει να κάνει το νησί μια όαση του Λεκανοπεδίου.
Άνθρωποι που τον γνωρίζουν καλά μιλάνε για εμμονή που τον κυρίεψε γύρω από αυτό το project και για «το δίκιο που τον έπνιγε, καθώς το αδηφάγο και γραφειοκρατικό Δημόσιο συνεχώς τον πολεμούσε».
Κάπως έτσι από το 1990 ξεκίνησε μια προσωπική μάχη με το κράτος. Ολα αυτά τα 24 χρόνια και παρά τις υπέρ του αποφάσεις, το νησάκι είχε εγκαταλειφθεί στην τύχη του. Πολλοί, παρανόμως φυσικά, είχαν χτίσει μέχρι και παράγκες σε αυτό, ενώ έφτασαν μέχρι του σημείου να διαπράττουν σατανιστικές τελετές ή να μεταβαίνουν εκεί ναρκομανείς με μικρά πλοιάρια επειδή δεν υπήρχε φύλαξη. «Η Σαλαμίνα σε σχέση με αυτό το νησάκι ήταν... Κάπρι», λέει άνθρωπος που γνωρίζει την περιοχή. Κι όλα αυτά απέναντι ακριβώς από την πιο ακριβή περιοχή της χώρας, τη Βουλιαγμένη και δη τον «Αστέρα»!
Το 2004 ένα φως αισιοδοξίας άρχισε να φαίνεται, καθώς Προεδρικό Διάταγμα άφηνε το περιθώριο για αξιοποίηση της περιοχής, ώστε να υπάρξει πρότυπο περιβαλλοντικό πάρκο. Τότε στην προσπάθεια μπήκε και το Μετσόβιο Πολυτεχνείο με ειδικές μελέτες. Κι αυτό διότι ο κ. Σελίμης έπεισε τους καθηγητές για το όραμά του: την ανάδειξη δηλαδή της περιοχής σε χώρο βιοποικιλότητας, την ανάγκη καθαρισμού του νησιού από τα απορρίμματα που το είχαν κατακλύσει και τη δημιουργία ενός πολυχώρου πολιτισμού και αναψυχής για το αθηναϊκό κοινό.
Σήμερα όλα είναι έτοιμα και έχει έρθει η ώρα της επένδυσης. Βέβαια, η εξαντλητική και μακροχρόνια προσπάθεια βρήκε τον οδηγό λεωφορείου απένταρο και με την υγεία του κλονισμένη, όμως υπερήφανο γιατί κέρδισε μια τόσο δύσκολη μάχη. Ακόμα και η υπουργός Τουρισμού Ολγα Κεφαλογιάννη αναγνώρισε τον κόπο αυτού του ανθρώπου, ενώ πηγές αναφέρουν ότι βλέπει τη δημιουργία ενός τέτοιου πολυχώρου στο νησί Υδρούσα, ως μια πολύ καλή τουριστική ευκαιρία για να έχουν ένα εναλλακτικό μέρος να επισκέπτονται οι ξένοι τουρίστες, πάντα με σεβασμό στο περιβάλλον. Για τον λόγο αυτό έσπευσε να επιταχύνει τις τελικές αδειοδοτήσεις, καθώς η Υδρούσα θα είναι ένας νέος, τουριστικός άσος στο μανίκι της Αττικής.
Από μηχανής θεός
Για τη χρηματοδότηση του project ο κ. Σελίμης κατέφυγε στις τράπεζες, ωστόσο η κρίση ρευστότητας τους έκανε να του κλείσουν την πόρτα. Τότε εμφανίστηκε ένας από μηχανής θεός. Ο γνωστός επιχειρηματίας της εστίασης, Νεκτάριος Νικολόπουλος. Ο τελευταίος γνώριζε την περιοχή από πιτσιρικάς, καθώς ως κολυμβητής πέρναγε απέναντι με την παρέα του. Ποτέ, όμως, δεν φανταζόταν ότι αυτή η περιοχή που συνδέθηκε με τις νεανικές εξορμήσεις και τις παρέες του ’90 θα γινόταν ένα επενδυτικό πεδίο για τον ίδιο.
«Συνάντησα μέσω φίλων τον Κώστα και διαπίστωσα το πείσμα του γι’ αυτό το νησάκι. Ηταν ένας άνθρωπος με απίστευτη δύναμη και πειθώ. Στην αρχή όταν μου μίλησε για το περιβαλλοντικό πάρκο ή το αστεροσκοπείο που θέλει να δημιουργήσει εκεί νόμισα πως ήταν τρελός. Κουβέντα την κουβέντα, όμως, με έπεισε και άρχισα να ενδιαφέρομαι να βρω τρόπο να συμπράξω», λέει ο επιχειρηματίας. Μια επίσκεψη με τη σύζυγό του τον έπεισε για την ευκαιρία να δημιουργηθεί ένας εναλλακτικός χώρος που θα προσφέρει χαρά στους Αθηναίους και που, εκτός της επιχειρηματικής αξιοποίησης, θα δημιουργήσει έναν πρόσθετο πνεύμονα πρασίνου. «Είχα να πάω στο νησάκι από τις αρχές του ’90. Τότε ξεκινούσε η περιπέτεια του Κώστα. Φανταστείτε ότι εγώ τότε ήμουν 16 ετών και σήμερα που είμαι 40, με παιδί και οικογένεια, έφτασε ο ιδιοκτήτης της Υδρούσας να έχει τελειώσει το έργο του ξεκαθαρίσματος με το κράτος. Χρειάστηκαν 46 διαφορετικές άδειες τις οποίες πήρε με το σπαθί του και την επιμονή του», σημειώνει ο κ. Νικολόπουλος χωρίς να πιστεύει το πόσο κόπο έκανε προκειμένου να τα βγάλει πέρα με το δυσκίνητο Ελληνικό Δημόσιο.
Φέτος, για πρώτη φορά και μέσα στις επόμενες ημέρες, η Υδρούσα θα μπορέσει να ξεκινήσει να παρέχει μερικές πρώτες υπηρεσίες για όσους θέλουν απλά να κάνουν μπάνιο εκεί, καθώς οι κύριοι Νικολόπουλος και Σελίμης με την ομάδα τους καθάρισαν το εγκαταλειμμένο νησί και δημιούργησαν μια όμορφη πλαζ. «Βρήκαμε μια άθλια κατάσταση. Εναν σκουπιδότοπο που έκανε ζημιά στο τοπικό οικοσύστημα. Πιστεύουμε ότι μέχρι του χρόνου θα έχουμε δημιουργήσει έναν πολύ ωραίο ποδηλατόδρομο για όσους θέλουν να ασκηθούν, ένα πάρκο όπου θα αναδεικνύονται τα φυτά και η φύση του νησιού και κάποια σπάνια δένδρα που υπάρχουν εκεί, ενώ σε συνεργασία με το Μετσόβιο ετοιμάζουμε ένα πολύ ωραίο γλυπτό-σήμα κατατεθέν του νησιού με τα φτερά του Δαιδάλου», αναφέρει ο 40χρονος επιχειρηματίας.
Παράλληλα, ο ίδιος είναι πολύ κοντά στην απόκτηση ενός μοναδικού 25μετρου ξύλινου καϊκιού, κατασκευής του 1949, το οποίο θα χρησιμεύσει ως πλωτό μουσείο ναυπηγικής τέχνης και εκθεσιακός χώρος με τον χαρακτηρισμό του ως «Κινητό Μουσείο». Μάλιστα τα σχετικά σχέδια για τη δημιουργία ενός περιβαλλοντικού πάρκου στην Υδρούσα που θα αποτελεί εναλλακτικό τόπο για αποδράσεις παρουσιάστηκαν στην υπουργό Τουριστικής Ανάπτυξης Ολγα Κεφαλογιάννη. Η τελευταία υποδέχτηκε πολύ θερμά το νέο project, καθώς θα αποτελέσει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για εναλλακτικές, εντός Αττικής, διακοπές, ιδιαιτέρως από τουρίστες προερχόμενους από τις σκανδιναβικές χώρες.
Μεταφορά με πλοιάρια
Ηδη για τη σύνδεση της Υδρούσας με την παραλία, ο επιχειρηματίας έχει αγοράσει δύο πλοιάρια που θα μεταφέρουν τους επισκέπτες από το λιμανάκι στο Ασκληπιείο Βούλας απέναντι, ενώ η απόσταση από τη Βουλιαγμένη ή τη Βούλα είναι τόσο μικρή που ακόμη και ένας κολυμβητής μπορεί άνετα να την κάνει μόνος του. Ρεύμα και νερό το νησί δεν έχει ακόμα και για τον λόγο αυτό ο κ. Νικολόπουλος και η ομάδα του χρησιμοποιούν γεννήτριες. «Ξέρετε, δεν πάμε να κάνουμε ένα μέρος lifestyle. Αυτά έχουν τελειώσει σε μια χώρα με τόσο μεγάλη κρίση και όλοι οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε. Θέλουμε να δημιουργήσουμε έναν πρωτότυπο χώρο που θα παραπέμπει στα πάρκα που όλοι ζηλεύουμε στην υπόλοιπη Ευρώπη, με μια διαφορά όμως: οι Ευρωπαίοι έχουν πάρκα εντός πόλεων. Εμείς θα έχουμε πάρκα σε νησί», λέει ο δραστήριος επιχειρηματίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου