Η αλήθεια πονάει...αλλά πρέπει να γράφεται και να ακούγεται

-Οι διαφορές στη φωτιά στη Μόρια και στη φωτιά στο Μάτι 

-Τα ρητορικά ερωτήματα για τις κρατικές υπηρεσίες και τους αλληλέγγυους των λαθρομεταναστών

Γράφει ο Οδυσσέας Κοκκινάκης

"Κανένας δεν είναι πιο μισητός από αυτόν που λέει την αλήθεια". Μια φράση όλο το νόημα. Την είχε πει ο μεγάλος φιλόσοφος των ιδεών ΠΛΑΤΩΝ. Κι αυτό, γιατί η αλήθεια είναι πικρή και τις περισσότερες φορές πονάει...

Όμως, εγώ από τη δουλειά μου στη δημοσιογραφία, μέχρι σήμερα έχω μάθει...

να γράφω και να λέω πάντα την αλήθεια.

Θα αναφέρω παρακάτω λοιπόν, μια σύγκριση μεταξύ της φωτιάς των λαθρομεταναστών της Μόριας και της φωτιάς των ταλαίπωρων ανθρώπων στο Μάτι. 

Τι έχουμε λοιπόν στη φωτιά των λαθρομεταναστών και των συμφερόντων των ΜΚΟ της Μόριας:  

Δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΤΡΑΥΜΑΤΙΑΣ, ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΝΕΚΡΟΣ

ΟΛΟΙ έχουν τα προσωπικά τους αντικείμενα και ρούχα σε μπόγους

ΟΛΟΙ έχουν κουβέρτες

 

ΟΛΟΙ έχουν σκεύη από τα οποία τρώνε και ετοιμάζουν φαγητό (το έδειξαν στα πλάνα τα κανάλια)

 

ΌΛΕΣ οι μανάδες είχαν καροτσάκια, μπιμπερό, γάλατα, νερά, κρέμες κτλ χρειαζούμενα για τα παιδιά (το έδειξαν στα πλάνα τα κανάλια)

 

ΟΛΟΙ είχαν εμφιαλωμένα νερά

 

ΟΛΟΙ είχαν τα υπερπολυτελή κινητά τους

 

ΟΛΟΙ είναι με καθαρά ρούχα και δέρμα 

 

ΚΑΝΕΝΑΣ απολύτως δεν είχε την έκφραση της απόγνωσης του ανθρώπου που τρέχει να σώσει τη ζωή του και τα έχει χάσει όλα

 

Ξαφνικά βρέθηκαν σκηνές τις οποίες είχαν ξεστήσει από τη Μόρια την ώρα που καιγόταν και στήνονται πρόχειρα γύρω από τους δρόμους.

 

Δείτε τις διαφορές με τους νοικοκύρηδες Έλληνες ανθρώπους στο Μάτι.

Υπάρχαν πάνω από 500 ΝΕΚΡΟΙ (πάνω από 100) και ΚΑΜΜΕΝΟΙ τραυματίες

 

ΟΛΟΙ είχαν αφήσει πίσω τους τα προσωπικά τους αντικείμενα και ρούχα ΓΙΑΤΙ έτρεχαν να σώσουν τις ζωές τους

 

ΚΑΝΕΝΑΣ δεν είχε κουβέρτα, πέρασαν το μεγαλύτερο μέρος της νύχτας μέσα στη θάλασσα περιμένοντας να τους διασώσουν. Κάποιοι παρασύρθηκαν και πνίγηκαν σε αυτή την προσπάθεια

 

ΚΑΝΕΝΑΣ δεν είχε ούτε πλαστικό πιάτο. Επί ενάμιση μήνα τους πηγαίναμε εμείς φαγητό στα ειδικά σκεύη, το οποίο φαγητό κατανάλωναν καθισμένοι στα αποκαΐδια των σπιτιών τους, κινδυνεύοντας από τον αμίαντο που είχε καεί και έβγαζε αναθυμιάσεις σε όλη την περιοχή.

 

Καμία μάνα δεν είχε καροτσάκια, μπιμπερό, γάλατα, νερά, κρέμες κτλ χρειαζούμενα για τα παιδιά. Τα είχαν αφήσει όλα πίσω στην προσπάθεια να σώσουν τις ζωές τους.

 

Δεν υπήρχε νερό ούτε για δείγμα. Ο κόσμος παρακαλούσε και το μόνο νερό που μοιραζόταν, ήταν αυτό που μοιράσαμε οι ιδιώτες.

 

Σχεδόν κανένας από αυτούς επλήγησαν δεν είχε κινητό. Πάνω στον πανικό και την απόγνωση για να σώσουν τα παιδιά και τις ζωές τους, είχαν αφήσει τα πάντα πίσω. 

 

ΚΑΝΕΝΑΣ δεν είχε καθαρά ρούχα. Ότι φορούσαν ήταν κατάμαυρα από την καπνιά και φυσικά χωρίς νερό ήταν κατάμαυρο από την καπνιά και το δέρμα τους και το πρόσωπο τους και τα χέρια τους.

 

ΟΛΟΙ είχαν την απόγνωση στο βλέμμα τους, κοιτούσαν στο κενό και ξαφνικά δάκρυα ανεξέλεγκτα έτρεχαν στα κατάμαυρα πρόσωπα τους. Έτρεμαν τα χέρια τους, δεν μπορούσαν να σταθούν στα πόδια τους και ο φόβος ήταν αποτυπωμένος στο πρόσωπο τους. 

 

Φυσικά καμία σκηνή δεν στήθηκε πουθενά, ούτε καν για να μπορούν να τρώνε οι άνθρωποι ή οι άνδρες των σωμάτων ασφαλείας που βρίσκονταν όλη μέρα μέσα στον ήλιο σε θερμοκρασίες πάνω από 50 βαθμούς κελσίου. 

 

Το συμπέρασμα λοιπόν, πιο είναι.

 

Ότι όλα στη Μόρια ήταν προσχεδιασμένα και μάλιστα όλοι οι λαθρομετανάστες ήταν ειδοποιημένοι και κανείς δεν έτρεξε για να σώσει τη ζωή του. Ήταν τόσο καλό οργανωμένο που πήραν ακόμα και τα προσωπικά τους είδη.

 

Μπορεί στους ανθρώπους που μπήκαν λαθραία στη χώρα μας να τους προσφέραμε ότι μπορούσαμε καλύτερο, αλλά σ' εκείνους όπως φαίνεται δεν τους ικανοποιεί. Ξέρετε πότε θα ικανοποιηθούν, όταν θα πάρουν αυτό που εδώ και χρόνια έχουμε αποκτήσει. Τα πάντα τα θέλουν δικά τους. Είναι αλλόθρησκοι και αυτό τους κάνει να είναι επιθετικοί απέναντί μας. 

  

Δεν πρέπει να μας νοιάζει αν είναι στο δρόμο;

Δεν πρέπει να μας νοιάζει αν έχουν μικρά παιδιά

Δεν πρέπει να μας νοιάζει αν δεν έχουν να κοιμηθούν;

Δεν πρέπει να μας νοιάζει αν δεν έχουν να φάνε;

Δεν πρέπει να μας νοιάζει πως ζουν;

 

ΤΑ ΜΟΝΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΝΟΙΑΖΟΥΝ ΕΙΝΑΙ:

 

1. Ότι όλοι οι μολυσμένοι από τον κορονοϊό είναι ελεύθεροι και ως υγειονομικές βόμβες μπορούν να μολύνουν τα πάντα, συν ότι πολύ εύκολα μπορούν να διαφύγουν με ένα απλό φουσκωτό από οποιαδήποτε παραλία του νησιού.

 

2. Ότι οι 135 ΠΟΙΝΙΚΟΙ, εγκληματίες, δολοφόνοι και βιαστές είναι ελεύθεροι και κυκλοφορούν μέσα στη Λέσβο και πολύ εύκολα μπορούν να διαφύγουν με ένα απλό φουσκωτό από οποιαδήποτε παραλία του νησιού.

 

3. Ότι οι φωτιές μπήκαν από άτομα που ανήκουν σε οργανωμένες ομάδες που μπορούν κάλλιστα να αποτελούν Τζιχαντιστικούς πυρήνες στο νησί.

 

4. Ότι έχει ανοίξει το έδαφος για προβοκάτσιες από την πλευρά της Τουρκίας.

 

5. Ότι η ΕΥΠ και ο επικεφαλής σεκιουριτάς είναι για τα μπάζα.

 

6. Ότι μέσα στην Ελλάδα κάνουν κουμάντο οι λαθρομετανάστες και οι ΜΚΟ.

 

Και κάποια ερωτήματα 

 

1. Οι κρατικές υπηρεσίες πήραν κανένα κινητό λαθρομετανάστη για να δουν τι συνέβη λίγη ώρα πριν από τη φωτιά; 

 

2. Τους ΜΚΟτζήδες τους ελέγξατε που βρισκόντουσαν πριν ξεσπάσει η φωτιά; 

 

3. Σοβαρά τώρα, τόσες φιάλες γκαζιού που βρέθηκαν διάσπαρτες σε όλο το καμπ, με αποτέλεσμα να εκρήγνυνται παντού;

 

Ρητορικά τα ερωτήματα που δεν περιμένουμε να απαντηθούν από κανέναν.  

Οι σκεπτόμενοι όμως θα καταλάβουν τι συμβαίνει γύρω τους... Ελπίζουμε τουλάχιστον. Η ελπίδα εξάλλου πεθαίνει τελευταία...

 

Και τέλος ως ακρίτης θέλω να γράψω κάτι για τους αυτοαποκαλούμενους ως αλληλέγγυους των λαθρομεταναστών. 

 

Ποια είναι η αλληλεγγύη τους απέναντι στους κατοίκους των περιοχών που έχουν εγκατασταθεί οι...  πρόχειρες δομές τα τελευταία 5 χρόνια, στα ακριτικά νησιά μας που σηκώνουν το βάρος με τους λαθρομετανάστες;

 

Επίσης ρητορικό, δυστυχώς, και αυτό το ερώτημα...